Bal e Jibreel by Allama Iqbal

Pak Appz

Contén anuncios

Acerca desta aplicación

Bal-e-Jibril (urdú: بال جبریل; ou Gabriel's Wing; publicado en urdú, 1935) foi un libro de poesía filosófica de Allama Iqbal (Muhammad Iqbal), o gran poeta-filósofo do subcontinente indio.

O primeiro libro de poesía de Iqbal en urdú, Bang-i-Dara (1924), foi seguido por Bal-i-Jibril en 1935 e Zarb-i-Kalim en 1936. Bal-i-Jibril é o cumio da poesía urdú de Iqbal. Consta de ghazals, poemas, cuartetas, epigramas e mostra a visión e o intelecto necesarios para fomentar a sinceridade e a firme crenza no corazón da ummah e converter aos seus membros en verdadeiros crentes.

Algúns dos versos foran escritos cando Iqbal visitou Gran Bretaña, Italia, Palestina, Francia, España e Afganistán, incluíndo un dos poemas máis coñecidos de Iqbal A mezquita de Córdoba.

A obra contén 15 ghazals dirixidos a Deus e 61 ghazals e 22 cuartetas que tratan o ego, a fe, o amor, o coñecemento, o intelecto e a liberdade. O poeta lembra a gloria pasada dos musulmáns mentres trata os problemas políticos contemporáneos.

Bal E Jibreel de Alama Muhammad Iqbal en urdu Descarga gratuíta. Poesía famosa de Bal E Jibril ou libro Shayari en urdú. Allama Iqbal Poetry In Urdu Book Bal-i-Jibril foi un dinámico libro de baladas de Allama Iqbal, o colosal artista sabio do sur de Asia e o artesán urbano de Paquistán. O libro de balada nativo de Iqbal en urdú, Bang-i-Dara, foi seguido por Bal-i-Jibril e Zarb-i-Kalim. Iqbal, tamén coñecido como "Shair e Mashriq" (¡Poeta de Oriente!)

nativo aparece como "Blast e-Dara" (Call of the Caravan). Desde entón, asociouse ao ser respectado tanto polos inmaduros como polos vellos. Ademais de ter un artista, Iqbal era tamén un sabio, un especialista en dereito, un lexislador, un reformador interesante e un rico investigador islámico. En Bang-e-Dara, o límite anapésico de Iqbal reflicte o seu plan de xogo completo de asociado e acaba sendo decorador ou no compromiso nuclear. ler páxinas totais en liña.

Baal Jibril é o mellor exemplo do Urdu Kalam de Allama Iqbal. Esta colección inclúe principalmente ghazals de Iqbal. Estes ghazals representan a cor máis moderna do ghazal nun sentido espiritual. A letra de "Bal Jibril" mostra a profundidade da confianza e estabilidade de Iqbal nos seus pensamentos. Tamén hai un indicio de arte nova na elección de palabras e composición. A calor das súas emocións está ansiosa por ser absorbida nos poemas. Parece coma se a filosofía e o pensamento dos seus poemas atoparan un camiño incluso cos ghazals. Bal Jibril é unha colección de palabras de Allama Iqbal. Esta é a súa segunda colección de Kalam que saíu á luz en 1935 despois de Bang Dara. Esta colección contén os mellores poemas longos de Iqbal. Incluída a Mezquita de Córdoba. Gusto e paixón. E Saqi Nama.

Por primeira vez en Bal Jibril, Allama Iqbal fixo do urdú un medio de comunicación. Antes Allama Iqbal escribira Javed Namah e tamén saíra no mercado, pero a linguaxe de comunicación de Javed Namah era o persa. Do mesmo xeito que escribiu Israr Khodi en 1914. En 1915, os códigos de Bekhodi entraron en existencia, despois en 1922, escribiuse Payam Mashreq. Escribiu Ajam Psalms en 1927 e Javed Nama en 1932. Todas estas palabras estaban en lingua persa.

Estes libros non tiveron boa acollida porque o urdú era a lingua da xente común e era difícil que entendesen a lingua persa. A lingua era superior. A pesar diso, o persa foi considerado como a lingua do coñecemento entre as persoas cultas e a maior parte do traballo académico realizábase nesta lingua. Xurdiu nesta lingua, pero como a xente común ignoraba o persa, Javed Namah, Israr Khodi, Ramuz Be Khodi etc.

Non puido ser aceptado pola xente común e os pensamentos de Allama Iqbal Non poderían estar totalmente integrados na mente de. Hai que sinalar aquí que Allama Iqbal non escribiu poesía só con referencia á poesía, senón que o seu obxectivo era difundir o pensamento islámico e espertar o pobo da India, especialmente os musulmáns, para que o pobo da India, especialmente os musulmáns.