백련초해 - 한자, 한문, 부수, 사자성어, 간체자

Ongaram Education

Содржи реклами

За апликацијава

Baengnyeonchohae е книга во која беа избрани 100 студии од Чилеонгоси и интерпретирани на корејски за да ги научат почетниците кинеска поезија. Познато е дека е составена од Ким Ин-Ху, а секој кинески знак во оригиналната кинеска песна има хун и звук, па има карактер на учебник со кинески знаци.
Во средината на династијата Хосеон, во раните години на Инјонг, Мјеонгјонг и кралот Сеонџо, неоконфучијанизмот, основната идеологија на нацијата, беше на својот врв. Ким Ин-Ху бил од Џангсеонг и бил учител за време на кралот Инјонг и бил голем научник кој барал совет од Ги-сеунг Ки кога се расправал со Ји Хванг.
Baeknyeonchohae е книга која опфаќа 100 негови познати кинески песни и ги објаснува на корејски, кој е распространет преку морето до Јапонија и други земји, но околу 25% од нив се идентификувани преку истражување на помлади научници.
Покрај тоа, кинеската поезија се нарекува и Дангеум, а во слободното време помеѓу предавањата за светите списи во Сеоданг, се рецитираат или изучуваат стотици песни, што се нарекува асортиман на ликови. Она што му претходеше на „jamodeum“ беше основното рецитирање на потера со 5 зборови и Baengnyeonchohae од 7 зборови.
Змејот, од друга страна, се однесува на пар фрази со пет или седум букви. Кинеската кинеска поезија има две строфи и четири строфи.И во строфи или во рими, последната буква од строфата мора да припаѓа на истата единица во која целиот кинески текст е поделен на 106 мали групи, кои се нарекуваат рими. Вообичаено, зборот „отстранување“ рима е насоката на прикажување на римата што треба да се примени на поезијата. И меѓу тоновите, кои се класификација на изговорот на кинеските знаци, постои принцип дека рамно и високо ниско, односно од високо кон ниско, од ниско на високо, од високо до ниско и повторно со наклон, мора да се подредат. според одредено правило.
Овие правила се поврзани со фактот дека кинеските песни се текстови наместо песни. Во кинеската поезија за прв пат се појавија Поезијата на династијата Џоу и Чосата на династијата Чу.Во тоа време таа беше слободна поезија, но по династијата Хан, таа се промени во редовна поезија како Хипотека и Ритам. Во Книгата на поезијата, „Пунг“ се однесува на песните на обичните луѓе, а „А“ се однесува на стиховите на дворските банкети.
Проучувањето на кинеската поезија во Баенгнјеонхохае е донесено од Хамрјеон или Џеонџеон меѓу седумте поетски зборови напишани од поети од тоа време, како што се Ли Баек, Ду Фу и Ју Јанг-геонг. Истражувањата генерално се класифицирани по материјал, покажувајќи го редот на Хва·Сан·Чун·Пунг·Мон·Сонг·Јук·Канг·Џи. Во зависност од изданието, има случаи каде што е кодирана во боја, како бела, црвена и сина. Покрај тоа, оваа книга може да се каже дека има карактер сличен на оној на Дусијанхае по тоа што избира студии од седумте тогашни зборови и фрази и им прикачува зборови и зборови. Исто така, ги има карактеристиките на книгите за учење кинески знаци како што се Чеонџамун, Јухап и Хунмонџахое, бидејќи секој кинески знак во кинеската поезија има звук и Хун.