백련초해 - 한자, 한문, 부수, 사자성어, 간체자

Ongaram Education

Përmban reklama

Rreth këtij aplikacioni

Baengnyeonchohae është një libër në të cilin 100 studime u zgjodhën nga Chileongosi dhe u interpretuan në koreanisht për t'u mësuar fillestarëve poezinë kineze. Dihet se është përpiluar nga Kim In-hu, dhe çdo karakter kinez në poezinë origjinale kineze ka një Hun dhe një tingull, pra ka karakterin e një teksti shkollor me karakter kinez.
Në mes të dinastisë Joseon, në vitet e para të Injong, Myeongjong dhe mbretit Seonjo, neo-konfucianizmi, ideologjia bazë e kombit, ishte në kulmin e tij. Kim In-hu ishte nga Jangseong dhe ishte gjithashtu mësues gjatë mbretërimit të mbretit Injong, dhe ai ishte një dijetar i madh që kërkoi këshilla nga Gi-seung Ki kur po debatonte me Yi Hwang.
Baeknyeonchohae është një libër që mbulon 100 nga poezitë e tij të famshme kineze dhe i shpjegon ato në gjuhën koreane, e cila është përhapur përtej detit në Japoni dhe vende të tjera.Megjithatë, rreth 25% e tyre janë identifikuar nga kërkimet e studiuesve të rinj.
Përveç kësaj, poezia kineze quhet edhe Dangeum, dhe në kohën e lirë midis leksioneve mbi shkrimet e shenjta në Seodang, recitohen ose studiohen qindra poezi, që quhet shumëllojshmëri personazhesh. Ajo që i parapriu 'jamodeum' ishte recitimi bazë i ndjekjes me 5 fjalë dhe Baengnyeonchohae me 7 fjalë.
Kite, nga ana tjetër, i referohet një çifti frazash me pesë ose shtatë shkronja. Poezia kineze kineze ka dy strofa dhe katër strofa, si në strofa ashtu edhe në rima, shkronja e fundit e strofës duhet t'i përkasë të njëjtës njësi në të cilën i gjithë teksti kinez është i ndarë në 106 grupe të vogla, të cilat quhen rima. Zakonisht, fjala rimë "heqëse" është drejtimi i paraqitjes së rimës që duhet zbatuar në poezi. Dhe ndër tonet, të cilat janë klasifikimi i shqiptimit të karaktereve kineze, ekziston një parim që duhet të rregullohen të sheshta dhe të larta të ulëta, domethënë nga e larta në të ulët, nga e ulëta në të lartë, nga e larta në të ulët dhe përsëri me pjerrësi. sipas një rregulli të caktuar.
Këto rregulla lidhen me faktin se poemat kineze janë tekste më tepër se poezi. Në poezinë kineze u shfaqën për herë të parë Poezia e dinastisë Zhou dhe Chosa e dinastisë Chu, në atë kohë ishte poezi e lirë, por pas dinastisë Han, ajo ndryshoi në poezi të rregullta si Hipoteka dhe Ritmi. Në Librin e Poezisë, "Pung" i referohet këngëve të njerëzve të thjeshtë dhe "A" i referohet teksteve të banketeve të oborrit.
Studimi i poezisë kineze në Baengnyeonchohae u soll nga Hamryeon ose Jeonjeon midis shtatë fjalëve të poezisë të shkruara nga poetë të kohës, si Li Baek, Du Fu dhe Yu Jang-gyeong. Kërkimet në përgjithësi klasifikohen sipas materialit, duke treguar rendin e Hwa·San·Chun·Pung·Mon·Song·Juk·Kang·Ji. Në varësi të botimit, ka raste kur është i koduar me ngjyra, si e bardha, e kuqe dhe blu. Për më tepër, ky libër mund të thuhet se ka një karakter të ngjashëm me atë të Dusianhae-së në atë që përzgjedh studimet nga shtatë fjalët dhe frazat e kohës dhe u bashkangjit fjalë e fjalë. Ai gjithashtu ka karakteristikat e librave të mësimit të karaktereve kineze si Cheonjamun, Yuhap dhe Hunmongjahoe në atë që çdo personazh kinez në poezinë kineze ka një tingull dhe një Hun.