Co oznacza słowo „pokora”? Jak wyraża się bycie „pokornym” i czy jest w tym jakaś wartość? Pokora to rdzeń słowa „pokora”.
💬 Jak wyraża się bycie pokornym?
W postawie: Osoba pokorna więcej słucha niż mówi. Nie przerywa, aby udowodnić coś lub popisać się wiedzą.
W czynach: Docenia wkład innych i oddaje im należne uznanie. Nie umniejsza innym ani nie wyolbrzymia swojej wartości.
W mowie: Mówi z życzliwością, a nie arogancją. Nie przechwala się.
W zachowaniu: Służy innym, akceptuje błędy i jest otwarty na informacje zwrotne.
Pokora przejawia się, gdy ktoś rozwija się bez potrzeby bycia chwalonym za każdy krok.
Znaczenie słowa „pokora” to: Cecha bycia skromnym i pełnym szacunku. Pokora, w różnych interpretacjach, jest powszechnie postrzegana jako cnota w wielu tradycjach religijnych i filozoficznych, związana z ideą braku ego. Takie znaczenie podaje Wikipedia.
Pokora pochodzi od łacińskiego słowa „homility”, które tłumaczy się jako pokorne, ugruntowane lub ziemskie. Pojęcie pokory implikuje wrodzoną wartość własną. Cecha pokory jest podkreślana w większości religii.
W buddyzmie pokora jest równoznaczna z troską o uwolnienie się od cierpień życia i problemów ludzkiego umysłu. W chrześcijaństwie pokora jest związana z cnotą umiarkowania. W hinduizmie naucza się, że aby być pokornym i zagłębić się w siebie, trzeba zabić ego. W islamie, w Koranie, używane są arabskie słowa oddające znaczenie pokory, a samo określenie „islam” można interpretować jako „Poddanie się Allahowi, pokora”.
Pokora ma również inne wyzwanie wizerunkowe: nie jest ekscytująca. Możemy doceniać tę cechę u innych – nie czujemy się zagrożeni przez skromnych ludzi – ale u siebie? Ech. Wolimy być pewni siebie i odważni. Zajmiemy się tym, bardzo dziękuję. Pokora nie ma w sobie dzienników wdzięczności w skórzanych oprawach, godnych Oprah, nie ma w sobie pogodnej, ikonicznej uśmiechniętej buźki optymizmu ani rozczulającego obrazu współczucia.
Ostatnia aktualizacja
28 lip 2025