Аўдыёкніжкі і радыёспектаклі маюць асаблівае значэнне ў паўсядзённым жыцці людзей з інваліднасцю па зроку, у іх навуковай дзейнасці, у фарміраванні іх успрымання свету і людзей. Вынаходства радыё і стварэнне магчымасці гуказапісу спарадзілі з'яўленне аўдыёкніг. Такія кнігі спачатку чыталі па радыё, прадстаўлялі на дысках, а ў 50-х гадах мінулага стагоддзя размножвалі на магнітных стужках і дастаўлялі ў бібліятэкі і на спецыялізаваныя прадпрыемствы, дзе працуюць невідушчыя і са слабым зрокам людзі.
Ва Узбекістан такія кнігі патрапілі ў 60-х гадах мінулага стагоддзі, а ў перыяд з 1970 па 2000 гады былі агучаныя і запісаныя на магнітныя стужкі сотні кніг. Са з'яўленнем кампутараў напісанне аўдыёкніжак стала яшчэ прасцей. Кнігі сталі прадстаўляць на кампакт-дысках. Але развіццё тэхналогій хутка зрабіла гэты метад састарэлым, зараз кнігі захоўваюцца і распаўсюджваюцца на флэшках, у памяці тэлефона, на інтэрнэт-сайтах.
Нягледзячы на гістарычныя этапы развіцця аўдыёкніжак, людзям з інваліднасцю па зроку даводзілася хадзіць у бібліятэкі, атрымліваць іх у аўдыёфармаце, чытаць іх і вяртаць назад. Людзі, якія ўмеюць карыстацца кампутарам, збіралі гэтыя кнігі на сваіх кампутарах і раздавалі іншым кнігалюбам. Сёння аўдыёкніжкі сталі настолькі папулярныя, што іх слухаюць усе пласты грамадства і не толькі людзі з інваліднасцю па зроку.
Аднак ва Узбекістане да гэтага часу няма анлайн-платформы, якая б аб'ядноўвала гэтыя кнігі для невідушчых і са слабым зрокам чытачоў. Ім даводзіцца спампоўваць кнігі з YouTube, Telegram або па-старому, ідучы ў бібліятэку і спампоўваючы іх на свае прылады. На платформе YouTube даступна мноства аўдыёкніжак, але калі ты чытаеш раман з задавальненнем, рэклама лезе і псуе атрымліваецца задавальненне ад праслухоўвання кнігі. Акрамя таго, няма платформы, якая прапануе магчымасць пошуку кніг па жанрах, аўтарам, дыктарам. У сувязі з гэтым наша каманда распрацавала "KitobPlus" (на рускай мове "КнігаПлюс" мае значэнне "даступная кніга").