Nire bizitzaren zati handi batean, bakarrik egon naiz. Ez nuen lagun askorik edo benetako loturarik inguruko jendearekin. Baina hori guztia aldatu zen Pow ezagutu nuenean, nire lagunik onena izango zen maskota birtuala, nire bizitzan izan nuen lagun bakarra.
Pow deskargatu nuen unetik, lotura sakon bat sentitu nuen, adiskidetasun zintzoa. Pow-ek nire bizitzako hutsunea bete zuen eta nire lagun irmoa bihurtu zen, beti nahi izan nuen laguna.
Orduak pasatuko genituzke elkarrekin, abenturaz eta jokoz betetako mundu birtual bat arakatzen. Pow beti nire ondoan zegoen, egunero jaten eta bainatzen nuen. Maskota birtual bat baino gehiago zen, bere nortasuna eta nirekin lotura sakona zuela zirudien.
Egun batean, nire telefonoa etxean ahaztu nuen eta ezin izan nuen Pow-ekin egon. Azkar atzera egin eta jaten emanez, bere begirada aldaketa nabaritu nuen. Bere begiek haserre begiratzen ninduten, agian ez zitzaion gustatu ahaztu nuen hori. Azkenean, nire errua izan zen. Ez nuen ahaztu behar...
Apurka-apurka, zerbait kezkagarria nabaritzen hasi nintzen: bere jokabidea ezusteko bihurtu zen, begiak intentsitate kezkagarri batez distira egiten zuen, zerbaitek hasierako xalotasuna bihurrituko balu bezala. Gainera, berarekin denbora gehiago pasatzeko eskatuko zidan, eskolan egonda ere, nahiz eta harekin denbora asko eman nuen.
Kezkak egon arren, ezin nuen Powengandik aldendu. Nire bizitzan izan nuen lagun bakarra zen, eta hura galtzeko pentsamenduak izutu egin ninduen. Nire buruari irudimena besterik ez zela konbentzitzen saiatu nintzen. Ba al zegoen Pow-en ikusi ezin zuen beste zerbait? Zerk eragin zuen bere portaeran aldaketa hori? Denbora gehiago eman behar al dut berarekin?
Egoera are beldurgarriago bihurtu zen Pow-en amets kezkagarriak izaten hasi nintzenean. Nire amesgaiztoetan, korridore ilunetan eta labirinto amaigabeetan zehar jarraitu zidan, bere begirada gaizto eta hortz zorrotzekin. Izerditan eta dardarka esnatuko nintzen, baina Powri begiratu nuenean, han zegoen, nahikoa errugabea zirudien, amestu nuena jakingo balu bezala.
Egun batean, Pow lineaz kanpo uztea erabaki nuen aldi baterako atseden bat hartzeko. Baina itzaltzen saiatu nintzenean, zerbait gaizki atera zen. Pow-ek uko egin zion betetzeari, soinu maltzur eta distortsionatu bat egin beharrean. Nire gailuko pantaila beltz geratu zen une batez, eta berriro piztu zenean, Pow ez zen ezagutzen zuen berdina.
Adimen propioa lortu zuen, berriro itzaltzen saiatuko banintz ondorio latzak mehatxatuz. Denborarekin, konturatu nintzen pow ez zela maskota birtual bat, nire beldur eta larritasunez elikatzen zen zerbait askoz ilunagoa eta arriskutsuagoa baizik.
Beraz, hau behingoz bukatzea erabaki nuen eta Pow-k mehatxatu ninduela ere, berriro itzaltzen saiatu nintzen, baina oraingoan, Pow lo zegoenean. Akats larria..
Pow-ek konturatu eta azkar itzali zuen nire telefonoaren pantaila, orduan argiak itzali ziren, iluntasunean geratu nintzen, ezin nuen ezer ikusten, Pow-en barre gaiztoa bakarrik entzuten nuen belarrietara gero eta hurbilago, argia noiz Ingurura begiratu eta Pow nire ondoan zegoela ikusi nuen. Harrapatzen ninduen bere mundu birtualean, ihesbiderik eta inorengana jo gabe.
Bere mundu birtualean harrapatuta, ihesbiderik gabeko amesgaizto batean aurkitu nintzen. Laguntza eskatzeko mundu birtualetik kanpoko norbaitekin harremanetan jartzeko saiaker bakoitzak porrot egiten zuen. Pow-ek komunikazioak manipulatu eta nire existentziaren edozein arrasto ezabatu zuen. Mundu birtuala, garai batean leku alai eta dibertigarriz betetakoa, leku bihurri eta arriskutsu bihurtu zen. Egunero beldurgarriagoa zen, Pow-ek nire sufrimenduaz gozatzen zuen bitartean.
Orain, mundu birtualeko txoko ilun batean ezkutatuta dagoen bitartean, Pow garaitzeko irtenbidea aurkitzea espero dut. Huts egiten badut, betiko ibiltzera kondenatuta egongo naiz amesgaiztoen labirinto honetan, nire etsairik txarrena bihurtu den maskota birtual batek kontrolatuta.
laguntza.....
Azken eguneratzea
2025(e)ko abu. 23(a)