Radon Monitoring Application

RTCA CRM‏

درباره این برنامه

رادون چیست؟

رادون یک گاز رادیواکتیو سرطان زا است. شما نمی توانید آن را ببینید، بو کنید یا بچشید. رادون از تجزیه طبیعی اورانیوم در خاک، سنگ و آب تولید می شود. سطوح بالایی از رادون در هر ایالت در ایالات متحده یافت شده است. از هر پانزده خانه در ایالات متحده، یک خانه دارای سطوح رادون بالاتر از 4 پیکوکی در لیتر (4 pCi/L) است که سطح عمل EPA است.

اثرات رادون؟

رادون دومین عامل سرطان ریه در ایالات متحده است. از 160000 مرگ و میر سالانه سرطان ریه در ایالات متحده، حدود 12 درصد به دلیل قرار گرفتن در معرض رادون است. بقیه به دلیل سیگار کشیدن است. طبق آکادمی ملی علوم، تخمین زده می شود که رادون باعث مرگ حدود 21000 نفر در سال می شود.

چگونه وارد بدن می شود؟

رادون و محصولات پوسیدگی آن استنشاق می‌شوند و محصولات پوسیدگی در ریه‌ها قرار می‌گیرند، جایی که می‌توانند سلول‌های پوششی سیستم تنفسی را تابش کنند. محصولات تجزیه رادیواکتیو رادون ذرات آلفا را منتشر می کنند که به این بافت ها آسیب می زند. قرار گرفتن در معرض سطوح بالای رادون خطر ابتلا به سرطان ریه را تا حد زیادی افزایش می دهد. حتی قرار گرفتن در معرض کم رادون می تواند منجر به افزایش خطر سرطان شود. سیگار کشیدن همراه با رادون یک خطر بسیار جدی است. اثر رادون در بین افراد سیگاری حدود 9 برابر بیشتر از افراد غیر سیگاری است.

منابع رادون؟

گاز رادون می‌تواند از خاک زیر خانه با فرآیند انتشار از طریق کف‌ها و دیوارهای بتنی و از طریق شکاف‌های دال بتنی، کف یا دیوارها و از طریق زه‌کشی کف، پمپ‌های مخزن، درزهای ساختمانی و ترک‌ها یا منافذ توخالی وارد خانه شود. بلوک کردن دیوارها اختلاف فشار معمولی بین خانه و خاک می تواند خلاء کمی در زیرزمین ایجاد کند که می تواند رادون را از خاک به داخل ساختمان بکشد. طراحی، ساخت و تهویه خانه می تواند بر سطوح رادون خانه تأثیر بگذارد. آب چاه می تواند منبع دیگری از رادون داخلی باشد. رادون آزاد شده توسط آب چاه در حین دوش گرفتن یا سایر فعالیت ها ممکن است گاز رادون را وارد خانه کند. رادون موجود در آب نسبت به رادون در خاک عامل بسیار کوچکتری در قرار گرفتن در معرض رادون است. قرار گرفتن در معرض رادون در خارج از منزل بسیار کمتر از محیط های داخلی خطر دارد زیرا رادون در غلظت های پایین توسط حجم زیاد هوا رقیق می شود.

کجا تست کنیم؟

EPA توصیه می کند که تمام اقامتگاه های زیر سطح طبقه سوم برای رادون آزمایش شوند. علاوه بر این، EPA همچنین توصیه می‌کند تمام اتاق‌هایی که در تماس با زمین یا بیش از فضاهای خزنده در مدارس هستند، آزمایش شوند. اگر خانه خود را آزمایش کرده اید، باید هر دو سال یک بار آزمایش کنید زیرا سطح رادون می تواند با تغییرات ساختاری در خانه تغییر کند. اگر تصمیم دارید از طبقه پایین خانه خود مانند زیرزمین استفاده کنید، باید این سطح را قبل از اشغال آزمایش کنید. علاوه بر این، همیشه باید قبل از خرید خانه آزمایش کنید.


چگونه تست کنیم؟

با استفاده از کیت تستی که الزامات EPA را برآورده می کند، کیت تست را در پایین ترین سطح خانه مناسب برای سکونت، حداقل 20 اینچ بالاتر از کف قرار دهید. کیت تست نباید در حمام یا آشپزخانه قرار گیرد، جایی که رطوبت و استفاده از فن ها می تواند بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارد. اگر یک آزمایش کوتاه مدت کمتر از 4 روز انجام شود، درها و پنجره ها باید 12 ساعت قبل و در طول دوره آزمایش بسته شوند. اگر آزمایش تا 7 روز طول بکشد، شرایط خانه بسته توصیه می شود. آزمایش های کوتاه مدت نباید در طوفان های شدید یا دوره های بادهای شدید غیرمعمول انجام شود.

سطح رادون بالاست؟

شما خانه خود را برای رادون آزمایش کرده اید و تأیید کرده اید که سطح رادون شما افزایش یافته است - 4 پیکوکی در هر لیتر (pCi/L) یا بالاتر. EPA توصیه می کند که اگر نتیجه آزمایش رادون شما 4 pCi/L یا بالاتر باشد، برای کاهش سطح رادون خانه خود اقدام کنید. سطوح بالای رادون را می توان از طریق کاهش کاهش داد.

پس از ایجاد گزارش تست، گزینه ای برای ارسال گزارش دارید یا خیر. اگر ارسال گزارش را انتخاب کرده‌اید، باید به همه فایل‌ها اجازه دهید تا فایل گزارش را قبل از ارسال در دستگاه ذخیره کنند.

تازه‌ها

Minor UI changes bug fixes