Istnieje kilka sposobów wdrażania adresu sieciowego i tłumaczenie portu. W niektórych protokołów aplikacji, które wykorzystują informacje o adresie IP, aplikacja uruchomiona na węźle w maskowanego sieci musi określić adres zewnętrznego NAT, czyli adres, że jej rówieśnicy komunikacyjne wykrycia, a ponadto często musi zbadać i kategoryzować typ odwzorowania w użyciu. Zwykle odbywa się to dlatego, że jest pożądane, aby skonfigurować bezpośrednią ścieżkę komunikacyjną (albo zaoszczędzić koszty związane z pobraniem danych za pośrednictwem serwera lub w celu poprawy wydajności) między dwoma klientami z których oba są za odrębne NAT.
W tym celu, Simple przejścia na protokole UDP NAT (STUN) został opracowany (RFC 3489, marzec 2003). Jest klasyfikowany jako pełne wdrożenie NAT-NAT, stożka (adres) ograniczonego stożka NAT, Port-ograniczone lub symetrycznego stożka NAT NAT i zaproponował metodologię testowania urządzenia odpowiednio. Jednak te procedury zostały już przestarzałe ze statusu normy, jako metody są niewystarczające do prawidłowej oceny wielu urządzeń. Nowe metody zostały znormalizowane w RFC 5389 (październik 2008) oraz skrót STUN teraz reprezentuje nowy tytuł specyfikacji: Sesja przejścia narzędzia dla NAT.
Ostatnia aktualizacja
24 kwi 2017