Lehenengo jokalariak, "X" izendatuko denak, hiru posizio estrategikoki bereizi daitezke lehen txandan markatzeko. Azalean, badirudi bederatzi posizio posible daudela, sareko bederatzi laukiei dagozkienak. Hala ere, taula biratuz, lehen txandan, izkina-marka bakoitza estrategikoki beste izkina-markaren baliokidea dela ikusiko dugu. Gauza bera gertatzen da ertz (alboko erdiko) marka guztietan. Ikuspegi estrategikotik, beraz, hiru lehen marka posible besterik ez daude: izkina, ertza edo erdigunea. X jokalariak irabaz edo berdinketa bat behartu dezake hasierako marka horietako edozeinetatik; hala ere, kornerra jokatzeak aurkariari aukerarik txikiena ematen dio, galdu ez dadin jokatu beharreko laukietan.[17] Honek iradoki dezake izkina dela X-ren hasierako mugimendurik onena, baina beste ikerketa batek[18] erakusten du jokalariak perfektuak ez badira, erdiko mugimendua X-rentzat onena dela.
Bigarren jokalariak, "O" izendatuko duena, X-ren hasierako markari erantzun behar dio irabazi behartua saihesteko moduan. O jokalariak beti erantzun behar dio izkinaren irekidurari erdiko marka batekin, eta erdiko irekierari izkinarekin. Ertzaren irekiera bati erantzun behar zaio erdiko marka batekin, X ondoan dagoen izkina batekin edo Xren aurkako ertz marka batekin. Beste edozein erantzunek X-k irabaziko du. Irekiera amaitutakoan, O-ren zeregina goiko lehentasun-zerrendari jarraitzea da, berdinketa behartzeko, edo, bestela, garaipena lortzeko X-k joko ahula egiten badu.
Azken eguneratzea
2023(e)ko api. 25(a)