Првиот играч, кој ќе биде означен како „X“, има три можни стратешки различни позиции за обележување во текот на првиот свиок. Површно, може да изгледа дека има девет можни позиции, што одговараат на деветте квадрати во мрежата. Меѓутоа, со ротирање на таблата, ќе откриеме дека, во првиот свиок, секоја ознака на аголот е стратешки еквивалентна на секоја друга ознака на аголот. Истото важи и за секоја ознака на раб (странична средина). Од стратешка гледна точка, затоа постојат само три можни први ознаки: агол, раб или центар. Играчот X може да победи или да изнуди реми од која било од овие почетни ознаки; сепак, играњето на аголот му дава на противникот најмал избор на квадрати кои мора да се играат за да се избегне губење.[17] Ова може да сугерира дека аголот е најдобриот потег за отворање на X, но друга студија[18] покажува дека ако играчите не се совршени, отворањето движење во центарот е најдобро за X.
Вториот играч, кој ќе биде означен како „О“, мора да одговори на знакот за отворање на X на таков начин што ќе ја избегне принудната победа. Играчот О мора секогаш да одговара на отворот од аголот со централна ознака и на централниот отвор со аголна ознака. На отворањето на работ мора да се одговори или со централна ознака, ознака на аголот до X или ознака на работ спроти X. Сите други одговори ќе му овозможат на X да ја присили победата. Штом ќе се заврши отворањето, задачата на О е да ја следи горната листа на приоритети за да го присили ждребот, или во спротивно да добие победа ако X направи слаба игра.