History of Hungary

Histaprenius

Утрымлівае аб'явыКуплі ў праграме

Пра гэту праграму

(мадзьярская)

Magyar történelem alatt a magyar nép és Magyarország történetét értjük. A Magyar Királyság létrejötte a magyar törzsek Kárpát-medencei honfoglalásához köthető. Ettől kezdve több mint 1000 éven át Magyarország története a Kárpát-medence történetével volt azonos. A magyar államalapítástól egészen 1918-ig a magyar történelem egyben a Magyar Királyság történetét is jelentette, annak valamennyi lakójával együtt. A Magyar Királyság több чаканіць 900 éves történetének legnagyobb részében az egész Kárpát-medencet magában foglalta, ez alól csak a 150 éves török ​​hódoltság kora kivétel.

1918-tól, illetve hivatalosan 1920-tól, a trianoni békeszerződés megkötésétől Magyarország állami területe a Kárpát-medence középső részére korlátozódik. Ettől az időtől kezdve magyar történelem alatt tehát elsősorban a mai Magyarország területének történetét értjük. Emellett a magyar történelem keretébe tartozik az 1920 óta a magyar államhatárokon kívül élő magyar kisebbségek, valamint a más országokban élő magyar emigráció története is.

(англійская)

Венгрыя ў яе сучасных (пасля 1946 г.) межах прыкладна адпавядае Вялікай Венгерскай раўніне (Панонскі басейн) у Цэнтральнай Еўропе.

У жалезным веку ён знаходзіўся на скрыжаванні культурных сфер кельцкіх плямёнаў (такіх як скордыскі, боі і венеты), плямёнаў далматаў (такіх як далматы, гістры і лібурны) і германскіх плямёнаў (такіх як Лугіі, гепіды і маркаманы). Заходняя частка тэрыторыі (т. зв. Задунай) сучаснай Венгрыі ўваходзіла ў склад Паноніі — правінцыі Рымскай імперыі. Рымскі кантроль сарваўся з гунскімі ўварваннямі ў 370-410 гадах, і Панонія была часткай Остгоцкага Каралеўства ў канцы V - сярэдзіне VI стагоддзя, пасля чаго прыйшоў Аварскі каганат (VI - IX стагоддзі). Венгры завалодалі Карпацкім басейнам паміж 862 і 895 гадамі. Хрысціянскае Венгерскае каралеўства было створана ў 1000 годзе пад кіраўніцтвам караля Святога Іштвана, якім на працягу наступных трох стагоддзяў кіравала дынастыя Арпадаў. У перыяд высокага сярэднявечча каралеўства пашырылася да ўзбярэжжа Адрыятычнага мора і заключыла асабістую унію з Харватыяй у 1102 г. У 1241 г. Венгрыя была захоплена манголамі пад камандаваннем Батыя-хана і пацярпела рашучую паразу ў бітве пры Мохі. Венгрыя несла асноўны цяжар асманскіх войнаў у Еўропе на працягу 15-га стагоддзя. Асманска-венгерскія войны скончыліся значнай стратай тэрыторыі і падзелам каралеўства пасля бітвы пры Мохачы ў 1526 г. Абарона ад асманскай экспансіі перайшла да Габсбургскай Аўстрыі, а астатняя частка Венгерскага каралеўства апынулася пад уладай Габсбургскіх імператараў. Страчаная тэрыторыя была адноўлена пасля завяршэння Вялікай турэцкай вайны. Пасля нацыяналістычных паўстанняў 1848 года Аўстра-Венгерскі кампраміс 1867 года павысіў статус Венгрыі шляхам стварэння сумеснай манархіі. Тэрыторыя, аб'яднаная Габсбургскім Archiregnum Hungaricum, была значна большай за тэрыторыю сучаснай Венгрыі пасля харвацка-венгерскага пагаднення 1868 года, якое ўрэгулявала палітычны статус Каралеўства Харватыя-Славонія ў межах зямель кароны святога Іштвана.