(हिन्दी)
भारत का इतिहास कई सहस्र वर्ष पुराना माना जाता है। 65,000 पहले. ्स, अफ्रीका से भारतीय उपमहाद्वीप में पहुचे थे, जहाँ वे पहले विकसित हुए थे। सबसे पुराना ज्ञात आधुनिक मानव आज से लगभग 30,000 वर ्ष पहले दक्षिण एशिया में रहता है। 6500 чалавек, калі ласка, звярніцеся да нас. र्चस्व के लिए सबूत, स्थायी संरचनाओं का निर्माण और कृषि अधिशेष का भण्डारण मेहरगढ़ और अब बलूचिस ्तान के अन्य स्थलों में दिखाई दिया। ये धीरे-धीरे सिंधु घाटी सभ्यता में विकसित हुए, दक्षिण एशिया में पहली शहरी संस्कृति, जो अब पाकि Час пачатку 2500-1900 гг. के दौरान पनपी। मेहरगढ़ पुरातत्विक दृष्टि से महत्वपूर्ण स्थ ान है जहां नवपाषाण युग (7000 ईसा-पूर्व से 2500 ईसा-पूर् व) के बहुत से अवशेष मिले हैं। सिन्धु घाटी सभ्यता, जिसका आरम्भ काल लगभग 3300 ईसा पूर्व से माना जाता है, प्राचीन मिस्र और सुमेर स भ्यता के साथ विश्व की प्राचीनतम सभ्ता में से ए क हैं। इस सभ्यता की लिपि अब तक सफलता पूर्वक पढ़ी नहीं जा सकी है। सिन्धु घाटी सभ्यता वर्तमान पाकिस्तान और उससे सटे भारतीय प्रदेशों में फैली थी। पुरातत्त्व प्रमाणों के आधार 1900 г. आसपास इस सभ्यता का अकस्मात पतन हो गया।
19वीं शताब्दी के पाश्चात्य विद्वानों के प्रचल ित दृष्टिकोणों के अनुसर आर्यों का एक वर्ग भारत ीय उप महाद्वीप की सीमाओं पर 2000 і ईसा पूर्व के आसपा स पहुंचा और पहले पंजाब में बस गया और यहीं ऋग्वेद की ऋचाओं की रचना की गई। Перакласці апісанне на наступную мову: беларуская з дапамогай Перакладчыка Google? ित सभ्ता का निर्माण किया गया, जिसे वैदिक सभ्यत ा भी कहते हैं। Перакласці апісанне на наступную мову: беларуская з дапамогай Перакладчыка Google? प्रारम्भिक सभ्यता है जिसका सम्बन्ध आर्यों के आ गमन से है। Перакласці апісанне на наступную мову: беларуская з дапамогай Перакладчыка Google? ों के नाम पर किया गया है। आर्यों की भाषा संस्कृत थी और धर्म "वैदिक धर्म" य ा "सनातन धर्म" के नाम से प्रसिद्ध था, बाद में विदे शी आक्रान्ताओं द्वारा इस धर्म का नाम हिन्दू पड ़ा।
(англійская)
Анатамічна сучасныя людзі ўпершыню прыбылі на Індыйскі субкантынент паміж 73 000 і 55 000 гадоў таму. Самыя раннія чалавечыя парэшткі ў Паўднёвай Азіі датуюцца 30 000 гадоў таму. Аселы лад жыцця пачаўся ў Паўднёвай Азіі каля 7000 г. да н.э.; да 4500 г. да н. э. аселае жыццё ўсё больш распаўсюджвалася і паступова ператварылася ў цывілізацыю даліны Інда, якая квітнела паміж 2500 г. да н. э. і 1900 г. да н. э. на тэрыторыі сучаснага Пакістана і паўночна-заходняй Індыі. У пачатку другога тысячагоддзя да нашай эры ўстойлівая засуха прымусіла насельніцтва даліны Інда рассеяцца з буйных гарадскіх цэнтраў у вёскі. Індаарыйскія плямёны перасяліліся ў Пенджаб з Сярэдняй Азіі некалькімі хвалямі міграцыі. Ведычны перыяд (1500–500 гг. да н. э.) быў адзначаны складаннем іх вялікіх зборнікаў гімнаў (Веды). Сацыяльная структура стратыфікавалася праз сістэму варн, якая захавалася дагэтуль. Жывёлаводчыя і качавыя індаарыйцы распаўсюдзіліся з Пенджаба на раўніну Ганга. Каля 600 г. да н. э. узнікла новая міжрэгіянальная культура; затым невялікія правадыры (джанапада) былі аб'яднаны ў больш буйныя дзяржавы (махаджанапада). Адбылася другая урбанізацыя, якая адбылася разам з узнікненнем новых аскетычных рухаў і рэлігійных канцэпцый, у тым ліку ўзнікненнем джайнізму і будызму. Апошняя была сінтэзавана з існуючымі раней рэлігійнымі культурамі субкантынента, спарадзіўшы індуізм.