History of Thailand

Histaprenius

Περιέχει διαφημίσειςΑγορές εντός εφαρμογής

Περιγραφή εφαρμογής

(ไทย)

เชื่อว่ามีมนุษย์อยู่อาศัยอยู่ถายอยู่ถาย ขตประเทศไทยปัจจุบันมาแล้วประมาณ0,40 าวมอญ เขมรและมลายูปกครองพื้นที่ะมลายูปกครองพื้นที่ะดข ยมีอาณาจักรใหญ่ เช่น ฟูนาน ทวารวดีย จักรวรรดิเขมร และตามพรลิงก์ ส่วนรบ ทยสยาม ปัจจุบันซึ่งจัดอยู่ในกลุ่มชาวไงจัดอยู่ในกลุ่มชาวไชาวไท-ท ่มที่อาศัยอยู่ในแถบเดียนเบียนฟยู่ในแถบเดียนเบียนฟนูง ต์ศตวรรษที่ 5 ถึง 8 และเริ่มเข้ามาอยย อาณาเขตประเทศไทยปัจจุบันในคริสตทศไทยปัจจุบันในคริสตตทตต 11 รัฐของชาวไทเกิดขึ้น จำนวนมากในคริสต์ศตวรรษที่ 13 ปพะมา8 ุนบางกลางหาวรวบรวมกำลังกบฏต่อเขม อาณาจักรสุโขทัย เหนือขึ้นไป พญามยยงหนือขึ้นไป พญามยย งอาณาจักรล้านนาในปี 1839 มีศูนย์กลย์กลาย ียงใหม่ ทรงรวบรวมแว่นแคว้นขึ้นใถนม แม่น้ำปิง ส่วนบริเวณลุ่มแม่น้ำเวนบริเวณลุ่มแม่น้ำเจย นล่างมีการตั้งสหพันธรัฐในบริเวร฀฀ร฀฀ ุพรรณบุรี ลพบุรีและอยุธยาในูริสบุรีและอยุธยาในูริสบุรีและอยุธยาในูริสตต 11 นักประวัติศาสตร์กระแสหลักมักเศาสตร์กระแสหลักมักเลื ทัยเป็นราชธานีแห่งแรกของคนไทย

อาณาจักรอยุธยาก่อตั้งขึ้นเมื่อู9ม3 ป็นใหญ่แทนจักรวรรดิเขมร และแทรกักรวรรดิเขมร และแทรกักย สุโขทัยอย่างต่อเนื่องจนสุดฉ้ายางต่อเนื่องจนสุดฉ้ายถม ป็นส่วนหนึ่งของอยุธยา สมเด็จพระมบ าถทรงจัดการปกครองโดยแบ่งพลเรือันกครองโดยแบ่งพลเรือนน จตุสดมภ์ซึ่งบางส่วนใช้สืบ มาจนถึงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจพระจมัยพระบาทสมเด็จพระจมุล เจ้าอยู่หัว และทรงริเริ่มระบบเจม ทำให้ประชากรส่วนใหญ่เป็นไพร่ใชรส่วนใหญ่เป็นไพร่ใช้ง ะ 6 เดือน กรุงศรีอยุธยาเริ่มตกดต่ัอบตตา ันตกเมื่อ พ.ศ. 2054 หลังจากนั้นในปี 2112 กรุงศรีอยุธยยา ะเทศราชของราชวงศ์ตองอูแห่งพม่า สม฀งศ์ตองอูแห่งพม่า สม รศวรมหาราชทรงประกาศอิสรภาพในอีกกประกาศอิสรภาพในอีกกย กรุงศรีอยุธยายังติดต่อกับชาติตยายังติดต่อกับชาติตันว ่งเรืองถึงขีดสุดในรัชกาลสมเด็จีดสุดในรัชกาลสมเด็จีดสุดในรัชกาลสมเด็จพย หาราช ความขัดแย้ง ภายในติด ๆ กันหลายรัชกาลในราชวงศนหลายรัชกาลในราชวงศฌพ ลวง และการสงครามกับราชวงศ์คกงบอลพงบอง () ส่งผลให้เสียกรุงครั้งที่สองเมืยกรุงครั้งที่สองเมืุ่0 ากนั้นบ้านเมืองแตกออกเป็นชุมนุมืองแตกออกเป็นชุมนุมืองแตกออกเป็นชูมนุมฆฆ ตากทรงรวบรวมแผ่นดิน และขยายอาณาเขต หลังเกิดความขัดแงย ยรัชกาล พระองค์และพระราชโอรสทั้งค์และพระราชโอรสทั้ยงง กสำเร็จโทษโดยพระบาทสมเด็จพระพุยยพระบาทสมเด็จพระพุยธ าโลก ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์มักรูกห่งราชวงศ์มักรูี รุงรัตนโกสินทร์ขึ้นในปี 2325

(Αγγλικά)

Η εθνοτική ομάδα Τάι μετανάστευσε στην ηπειρωτική Νοτιοανατολική Ασία για μια περίοδο αιώνων. Η λέξη Σιάμ (ταϊλανδικά: สยาม RTGS: Sayam) μπορεί να προέρχεται από το Pali (suvaṇṇabhūmi, "γη του χρυσού") ή τα σανσκριτικά श्याम (śyāma, "σκοτεινό") ή "πιθανώς η Mon ίδια ρίζα ως Shan και Ahom. Xianluo (κινεζικά: 暹羅) ήταν το κινεζικό όνομα για το βασίλειο Ayutthaya, που συγχωνεύτηκε από το κράτος της πόλης Suphannaphum με κέντρο το σύγχρονο Suphan Buri και το κράτος της πόλης Lavo με κέντρο το σύγχρονο Lop Buri. Για τους Ταϊλανδούς, το όνομα ήταν κυρίως Mueang Thai.

Ο χαρακτηρισμός της χώρας ως Σιάμ από τους Δυτικούς πιθανότατα προήλθε από τους Πορτογάλους. Τα πορτογαλικά χρονικά σημείωσαν ότι ο Borommatrailokkanat, βασιλιάς του Βασιλείου Ayutthaya, έστειλε μια αποστολή στο σουλτανάτο της Malacca στο νότιο άκρο της χερσονήσου της Μαλαισίας το 1455. Μετά την κατάκτηση της Malacca το 1511, οι Πορτογάλοι έστειλαν διπλωματική αποστολή στην Ayutthaya. Έναν αιώνα αργότερα, στις 15 Αυγούστου 1612, ο The Globe, ένας έμπορος της Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών που έφερε μια επιστολή από τον Βασιλιά Τζέιμς Α', έφτασε στον «Δρόμο του Σιάμ». «Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, το Σιάμ είχε γίνει τόσο ενταγμένο στη γεωγραφική ονοματολογία που πίστευαν ότι με αυτό το όνομα και με κανένα άλλο δεν θα συνέχιζε να είναι γνωστό και να διαμορφώνεται».

Ινδικά βασίλεια όπως το Μον, η Αυτοκρατορία των Χμερ και τα κράτη της Μαλαισίας της Χερσονήσου της Μαλαισίας και η Σουμάτρα κυβέρνησαν την περιοχή. Οι Ταϊλανδοί ίδρυσαν τα κράτη τους: Ngoenyang, το βασίλειο Sukhothai, το βασίλειο του Chiang Mai, το Lan Na και το Kingdom Ayutthaya. Αυτά τα κράτη πολέμησαν μεταξύ τους και ήταν υπό συνεχή απειλή από τους Χμερ, τη Βιρμανία και το Βιετνάμ. Τον 19ο και τις αρχές του 20ου αιώνα, μόνο η Ταϊλάνδη επέζησε από την ευρωπαϊκή αποικιακή απειλή στη Νοτιοανατολική Ασία λόγω των συγκεντρωτικών μεταρρυθμίσεων που θέσπισε ο βασιλιάς Chulalongkorn και επειδή οι Γάλλοι και οι Βρετανοί αποφάσισαν ότι θα ήταν μια ουδέτερη περιοχή για να αποφύγουν τις συγκρούσεις μεταξύ των αποικιών τους. Μετά το τέλος της απόλυτης μοναρχίας το 1932, η Ταϊλάνδη υπέμεινε εξήντα χρόνια σχεδόν μόνιμης στρατιωτικής διακυβέρνησης πριν από την εγκαθίδρυση μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης.