History of Norway

Histaprenius

Περιέχει διαφημίσειςΑγορές εντός εφαρμογής

Περιγραφή εφαρμογής

(Norsk bokmål)

Norges historie med menneskelig bosetning går tilbake minst 10 000 år, til sen paleolittisk tid, den første perioden i steinalderen. Arkeologiske funn av boplasser langs hele norskekysten har hittil blitt datert tilbake til 10 400 før nåtid (BP), det eldste funnet regnes i dag å være en boplass ved Pauler i Brunlanes, Vestfold.

Disse boplassene ble en periode vurdert å være levinger etter bosettere fra Doggerland, et område som i dag ligger under Nordsjøen, men som en tid var en landbro knyttet dagens De britiske øyer med danske Jylland. Άντρες arkeologene som studerer αρχικήfasen i bosetningen i det som i dag er Norge regner med at de første menneskene som kom hit fulgte kysten langs det som i dag er Bohuslân. Στο de kom i en eller annen έντυπο για båt er helt sikkert, og mye tyder på at de lett kunne flytte seg over store avstander.

Siden siste istid har det vært sammenhengende bosetning i Norge. Det kan ikke utelukkes at det levde mennesker i Norge i mellomistiden, men det er ikke påvist spor etter slik befolkning eller bosetning.

Steinalderen varte lenge; halvparten av det tidsrommet som landet vårt har vært befolket. Det er ingen skriftlige beretninger om hvordan livet var den gang. Den kunnskapen vi har er møysommelig samlet ved undersøkelser av steder der menneskene har oppholdt seg og etterlatt seg gjenstander som vi kan forstå er behandlet av menneskehender. Dette kunnskapsfeltet kalles arkeologi. Arkeologene tolker sine funn og historien om landskapet omkring. I vårt land er landhevningen etter istiden grunnleggende. Historien om boplassene på Pauler er ikke mer enn knapt femten år gammel.

(Αγγλικά)

Η ιστορία της Νορβηγίας έχει επηρεαστεί σε εξαιρετικό βαθμό από το έδαφος και το κλίμα της περιοχής. Περίπου το 10.000 π.Χ., μετά την υποχώρηση στην ενδοχώρα των μεγάλων στρωμάτων πάγου, οι πρώτοι κάτοικοι μετανάστευσαν βόρεια στην περιοχή που είναι τώρα η Νορβηγία. Ταξίδευαν σταθερά προς τα βόρεια κατά μήκος των παράκτιων περιοχών, που ζεσταίνονταν από το Ρεύμα του Κόλπου. Ήταν κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες των οποίων η διατροφή περιελάμβανε θαλασσινά και κυνήγι, ιδιαίτερα ταράνδους ως βασική τροφή. Μεταξύ 5.000 π.Χ. και 4.000 π.Χ. οι πρώτοι αγροτικοί οικισμοί εμφανίστηκαν γύρω από το Όσλοφιορντ. Σταδιακά, μεταξύ 1500 π.Χ. και 500 π.Χ., οι αγροτικοί οικισμοί εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη τη νότια Νορβηγία, ενώ οι κάτοικοι των περιοχών βόρεια του Trøndelag συνέχισαν να κυνηγούν και να ψαρεύουν.

Η νεολιθική περίοδος ξεκίνησε το 4000 π.Χ. Η περίοδος της μετανάστευσης έκανε τους πρώτους οπλαρχηγούς να πάρουν τον έλεγχο και να κατασκευαστούν οχυρά στην κορυφή του λόφου. Από τον 8ο αιώνα οι Νορβηγοί άρχισαν να επεκτείνονται στις θάλασσες στα βρετανικά νησιά και αργότερα στην Ισλανδία και τη Γροιλανδία. Η εποχή των Βίκινγκ είδε επίσης την ενοποίηση της χώρας. Ο εκχριστιανισμός ολοκληρώθηκε κατά τον 11ο αιώνα και ο Νίδαρος έγινε αρχιεπισκοπή. Ο πληθυσμός επεκτάθηκε γρήγορα μέχρι το 1349 (Όσλο: 3.000· Μπέργκεν: 7.000· Τρόντχαϊμ: 4.000) όταν μειώθηκε στο μισό από τον Μαύρο Θάνατο και τις διαδοχικές πληγές. Το Μπέργκεν έγινε το κύριο εμπορικό λιμάνι, που ελέγχεται από την Χανσεατική Ένωση. Η Νορβηγία μπήκε στην Ένωση Kalmar με τη Δανία και τη Σουηδία το 1397.