رواية المريضة الصامتة

RANEEM

Περιέχει διαφημίσεις

Περιγραφή εφαρμογής

Καλώς ήρθατε στην εφαρμογή του μυθιστορήματος Ο σιωπηλός ασθενής

Ψάχνετε για ένα μυθιστόρημα να διαβάσετε;
Ψάχνετε για ένα μυθιστόρημα για να γεμίσετε τον ελεύθερο χρόνο σας;
Ψάχνετε για το μυθιστόρημα Ο σιωπηλός ασθενής;
Όλα αυτά θα τα βρείτε στην εφαρμογή του μυθιστορήματος Ο σιωπηλός ασθενής

Ένα μυθιστόρημα μπορεί να μας κάνει ό,τι το να ερωτευόμαστε. Η αγάπη είναι τυφλή, αλλά είναι όμορφη. Πρέπει να είναι το πιο όμορφο συναίσθημα που γνωρίζει η ανθρωπότητα. Το να ερωτευόμαστε αφαιρεί το μυαλό μας και μας χωρίζει πολύ από την πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Το να ερωτευόμαστε προκαλεί εθισμό. Ο εραστής εθίζεται στην αγαπημένη του, τον ψάχνει, τον παρακολουθεί, τον θυμάται μετά τον ύπνο, πριν ξυπνήσει, σε ήρεμες στιγμές, αλλά και στο ύψος του συνωστισμού. Αυτό μου συνέβη ενώ διάβαζα το μυθιστόρημα The Σιωπηλός ασθενής Μου τράβηξε όλη την προσοχή και δέθηκα μαζί του όπως ένα παιδί προσκολλάται στη μητέρα του κατά την περίοδο του απογαλακτισμού.

Όταν ο Μιχαηλίδης έγραψε το μυθιστόρημά του, δεν συνέθεσε αυθόρμητα τις προτάσεις, τις λέξεις και τα γεγονότα του, αλλά τα συνέθεσε όπως τα κομμάτια ενός «παζλ» συναρμολογούνται, πολύ προσεκτικά και με διαδοχικό ύφος γεμάτο σοκ και έκπληξη. Αρνήθηκε να δώσει στον αναγνώστη τα βασικά δεδομένα των γεγονότων και των χαρακτήρων του μυθιστορήματος ταυτόχρονα, αλλά τα χώρισε σε πολύ μικρά κομμάτια, κάθε κομμάτι περιέχει μια σημαντική ποσότητα ενός εξαιρετικά αποτελεσματικού ορεκτικού, που κάνει τον αναγνώστη να περιμένει μετά από κάθε κομμάτι. για το επόμενο, να βουτήξουμε σε μια απύθμενη θάλασσα σασπένς.

Στο οξυδερκές ψυχολογικό του μυθιστόρημα, ο μυθιστοριογράφος Άλεξ Μιχαηλίδης παρουσιάζει την ιστορία μιας επαγγελματία ζωγράφου ονόματι Alicia Berenson που έγινε διάσημη, δίνοντάς της τη δυνατότητα να ανοίξει το δικό της μουσείο τέχνης. Ζει με τον σύζυγό της, Gabriel, ο οποίος είναι ζωγράφος που ειδικεύεται στο σχέδιο γυμνού ή ημίγυμνα μοντέλα. Έχει μια μεγάλη ιστορία αγάπης μαζί της, αλλά αυτή υποφέρει από ένα παρελθόν. Οδυνηρή, χτυπά τα φτερά της στο ρυθμό της καρδιάς της, χορεύει σαν φύλλο του φθινοπώρου στο ρυθμό του πόνου του