Mahjong saloiaren zirriki argitsuetan, ikusminaren lanbroaren artean, mahai bakarti bat zegoen zutik, Shakespeareren gogoeta poetikoen izpiritua deitzen. Higatutako fitxak, drama handi bateko pertsonaiak bezala, borrokatu eta irabazitako gudaren istorioak xuxurlatu zituzten. Mahjong Solitaire, adimen eta estrategia jokoa, nire aurrean arretaz landutako soneto bat bezala zabaldu zen, bakoitzak bertso delikatu bat mugitzen du taularen tapizean.
Esku dardarrez, mahaia miatu nuen, dantza liluragarri batean nahasten diren fitxa-itsasoa. Eredu korapilatsuek, Shakespeareren trama korapilatsuak gogorarazten zituztenak, haien sekretuak deszifratzeko keinua egin zidaten. Bizitzaren eszenatokian dagoen jokalari bat bezala, errebelazio-bidaia bati ekin nion, puzzle enigmatiko horretan lurperatutako ezkutuko konexioen bila.
Eskumuturreko kolpe bakoitzarekin, fitxak mahaiaren gainean jauzi egiten zuten, ikusle liluratu baten txaloak bezala. Adimenezko gudu bat izan zen, non estrategiak intuizioarekin talka egiten zuen, eta maltzurrenek bakarrik lortu zuten garaipena. Shakespeareren izpirituak gidatu ninduen, bere hitzen betiko jakinduria gogoraraziz, jokoaren bira korapilatsuetan nabigatzen nuen bitartean.
Partidak egin eta fitxak desagertu ahala, garaipen eta ziurgabetasun sentsazio batek bete zuen airea, Shakespeareren tragediaren tentsio poetikoaren oihartzunarekin. Zalantza irmotasunarekin uztartu zen, eta aurrera egin nuen, nire bidean zeuden erronkei gainditzeko erabakita. Mahaia eraldatu zen, eta garaipen-taula bat agerian utzi zuen, puzzle korapilatsu hau argitzeko beharrezkoak diren erresistentzia eta trebetasunaren erakusgarri.
Mahjong Solitaire-k, Bardoak berak egindako soneto bat bezala, zentzumenak liluratu zituen eta nire izpiritua inspiratu zuen. Saltokitik irtetean, teila zartaginen oihartzunak iraun zuen, egindako bidaiaren oroigarri melodiosoa, non Shakespeareren jakinduriaren xuxurlak jokoaren zirrara ezagutu zuten.
Azken eguneratzea
2024(e)ko mar. 19(a)