Luca Carraro

Dantebus.com

Tungkol sa app na ito

Si Carraro Luca ay naging interesado sa pagguhit at pagpipinta mula pa noong siya ay bata, sa kanyang pagbibinata siya ay literal na nabighani sa sining sa pangkalahatan at lalo na sa underground na kultura ng body-art. Nag-aral siya sa isang advertising graphics institute, at inialay ang kanyang sarili sa pag-aaral ng sining nang mag-isa sa mga libro at pagdalo sa mga eksibisyon, pag-aaral ng mga paniwala ng mga dakilang master na nagturo sa sarili. Nagsimula siyang magpinta noong 2002 na sinusubukang malaman kung paano ilipat ang kanyang pagkamalikhain sa paghahanap ng personal na istilo. Noong 2005 nagsimula siya sa kanyang karera bilang isang tattoo artist, kasabay nito nag-aral siya sa isang pribadong kurso ng mga diskarte sa pagpipinta para sa 3 taon. Noong 2010, binuksan niya ang kanyang sariling tattoo studio, ang Wild boys tattoo 'n' art atelier, isang studio na nagsisilbi pa ring focal point para sa produksyon at pananaw ng kanyang mga gawa. Nakatuon sa trabaho bilang isang tattoo artist, sabay-sabay siyang gumagawa ng kanyang sarili pictorial at sculptural sa kabuuang pagsasarili na nagsisikap na mag-alok ng kanyang personal na pananaw sa realidad ng ating mga araw.PERSONAL NA TALA Bagama't itinatag bilang isang tattoo artist sa loob ng ilang taon na ngayon, nakita ko ang pagkilos ng pagpinta na higit na kasiya-siya at nagpapalaya. Sa mga nagdaang taon, masasabing ang pagsasanay sa pag-tattoo ay naging halos isang gawa ng craftsmanship na may napakakaunting masining, kung saan ang mga paksa ay palaging pareho na paulit-ulit na walang katapusang hanggang sa lumipas ang uso ng sandali. Isang malungkot na kapalaran para sa isang kasanayan na, kahit na bago ang pagdating ng mga social network, ipinagmamalaki ang katotohanan na ang mga nagpasya na magpatattoo ay ginawa ito upang makilala ang kanilang sarili, para sa isang katanungan ng pag-aari sa isang tiyak na uri ng lipunan, para sa kultura ng kanilang pinagmulan, at hindi para sa fashion. Ito ang nag-udyok sa akin na bumalik sa laro dahil sa sining lahat ay posible. Ang katotohanan ng hindi pagpapataw ng mga limitasyon sa aking sarili sa pag-eeksperimento at pagbubuo ng mga akda ay nakita kong isang subersibong akto laban sa pagiging karaniwan at ito ang pinakaangkop sa aking pangangailangan bilang isang pintor. Sa pagpipinta sinubukan kong kumuha ng ibang direksyon mula sa katawan- sining na pinananatiling maayos na pinaghiwalay ang dalawang bagay. Tinalikuran ko ang makatotohanang istilo upang maghanap ng bago na nagbibigay sa akin ng posibilidad na katawanin ang mga napiling tema sa simpleng paraan at na ang mga larawan ay may epekto sa pagsasalaysay sa manonood. Naimpluwensyahan ako ng maraming mga artist at estilo ng larawan ng ang nakaraan , ang pinakamahalaga, kung ilan lamang, sasabihin ko, Fortunato de Pero, Stanislav Szukalski, Giorgio de Chirico, Paul Klee, Wassily Kandinsky, etc etc.. pananaliksik Nakuha ko ang mga kapansin-pansing punto para sa bawat isa, sinusuri kung ano ang pinakanagulat sa akin sa teknikal, pagkatapos ay pinagsama ko ang mga ito at ito ang ginagawa ko ngayon, ito ang aking paraan ng pagpipinta at pagtingin sa mga bagay. Mga distorted na hugis na may synthetic stroke, pagkawala ng pagkakakilanlan ng paksa at ang kuwento ng imahe sa ibabaw, espasyo at linya.