1 (Ao músico xefe, Maschil, polos fillos de Coré.) Como o cervo jadea detrás dos regos da auga, así gana a miña alma detrás de ti, oh Deus.
2 A miña alma ten sede de Deus, do Deus vivo: cando vou vir e comparecer diante de Deus?
3 As miñas bágoas foron a miña carne día e noite, mentres me dicían continuamente: Onde está o teu Deus?
4 Cando recordo estas cousas, derramo a miña alma en min; porque eu fun coa multitude, fun con elas á casa de Deus, coa voz de ledicia e loanza, cunha multitude que celebraba o día de festa.
5 Por que me botas, oh miña alma? e por que estás inquietado en min? espera en Deus, porque aínda o loarei pola axuda do seu rostro.
6 Oh meu Deus, a miña alma está derrubada dentro de min; por iso lembreime de ti da terra de Xordán e dos hermonitas, desde o outeiro Mizar.
7 O profundo chama ao profundo co ruído das túas trombas: todas as túas ondas e as túas ondas foron sobre min.
8 Non obstante, o Señor mandará a súa misericordia durante o día, e pola noite o meu canto estará comigo e a miña oración ao Deus da miña vida.
9 Direille a Deus a miña rocha: Por que me esqueciches? por que vou de loito pola opresión do inimigo?
10 Como cunha espada nos meus ósos, os meus inimigos reprochanme; mentres me dicían a diario: Onde está o teu Deus?
11 Por que me botas, oh miña alma? e por que estás inquietado dentro de min? espera en Deus, porque aínda o loarei, que é a saúde do meu rostro e o meu Deus.
Última actualización
9 de abr. de 2024
Libros e obras de consulta