History of India

Histaprenius

Sadrži oglaseKupnje u aplikaciji

O ovoj aplikaciji

(हिन्दी)

भारत का इतिहास कई सहस्र वर्ष पुराना माना जाता है। 65,000 साले, 1 आधुनिक मनुष्य, या होमो सेपियन ्स, अफ्रीका से भारतीय उपमहाद्वीप में पहुचे थे, जहाँ वे पहले विकसित हुए थे। 30.000 din. ्ष पहले दक्षिण एशिया में रहता है। 6500 kuna, molimo vas da to učinite. र्चस्व के लिए सबूत, स्थायी संरचनाओं का निर्माण और कृषि अधिशेष का भण्डारण मेहरगढ़ और अब बलूचिस ्तान के अन्य स्थलों में दिखाई दिया। ये धीरे-धीरे सिंधु घाटी सभ्यता में विकसित हुए, दक्षिण एशिया में पहली शहरी संस्कृति, जो अब पाकि 2500.-1900. godine. के दौरान पनपी। मेहरगढ़ पुरातत्विक दृष्टि से महत्वपूर्ण स्थ ान है जहां नवपाषाण युग (7000 poruka i 2500 poruka व) के बहुत से अवशेष मिले हैं। सिन्धु घाटी सभ्यता, जिसका आरम्भ काल लगभग 3300 ईसा पूर्व से माना जाता है, प्राचीन मिस्र और सुमेर स भ्यता के साथ विश्व की प्राचीनतम सभ्यता में से ए क हैं। इस सभ्यता की लिपि अब तक सफलता पूर्वक पढ़ी नहीं जा सकी है। सिन्धु घाटी सभ्यता वर्तमान पाकिस्तान और उससे सटे भारतीय प्रदेशों में फैली थी। पुरातत्त्व प्रमाणों आधार 1900 ईसापूर्व के आसपास इस सभ्यता का अकस्मात पतन हो गया।

19वीं शताब्दी के पाश्चात्य विद्वानों के प्रचल ित दृष्टिकोणों के अनुसर आर्यों का एक वर्ग भारत ीय उप महाद्वीप की सीमाओं 2000. u 2000. स पहुंचा और पहले पंजाब में बस गया और यहीं ऋग्वेद की ऋचाओं की रचना की गई। आर्यों द्वारा उत्तर तथा मध्य भारत में एक विकस ित सभ्यता का निर्माण किया गया, जिसे वैदिक सभ्यत ा भी कहते हैं। प्राचीन भारत के इतिहास में वैदिक सभ्यता सबसे प्रारम्भिक सभ्यता है जिसका सम्बन्ध आर्यों के आ गमन से है। इसका नामकरण आर्यों के प्रारम्भिक साहित्य वेद ों के नाम पर किया गया है। Morate odabrati opciju "वैदिक धर्म" य ा "सनातन धर्म" के नाम से प्रसिद्ध था, बाद में विदे शी आक्रान्ताओं द्वारा इस धर्म का नाम हिन्दू पड ़ा।

(Engleski)

Anatomski moderni ljudi prvi put su stigli na Indijski potkontinent između 73.000 i 55.000 godina. Najraniji poznati ljudski ostaci u južnoj Aziji datiraju od prije 30.000 godina. Sjedilački način života započeo je u južnoj Aziji oko 7000. godine prije Krista; do 4500. godine prije Krista, naseljeni život se sve više širio i postupno se razvio u civilizaciju doline Inda, koja je cvjetala između 2500. godine prije Krista i 1900. godine prije Krista u današnjem Pakistanu i sjeverozapadnoj Indiji. Početkom drugog tisućljeća prije Krista, stalna suša uzrokovala je raspršenje stanovništva doline Inda iz velikih urbanih središta u sela. Indoarijska plemena doselila su se u Punjab iz srednje Azije u nekoliko valova seobe. Vedsko razdoblje (1500. – 500. pr. Kr.) obilježeno je sastavljanjem njihovih velikih zbirki himni (Veda). Društvena struktura bila je stratificirana kroz sustav varna, koji se održao do danas. Pastirski i nomadski Indoarijevci proširili su se iz Punjaba u nizinu Ganga. Oko 600. godine prije Krista nastala je nova, međuregionalna kultura; tada su male poglavarstva (janapadas) konsolidirane u veće države (mahajanapadas). Dogodila se druga urbanizacija, koja je došla s porastom novih asketskih pokreta i religijskih koncepata, uključujući uspon džainizma i budizma. Potonji je sintetiziran s već postojećim religijskim kulturama potkontinenta, što je dovelo do hinduizma.