History of Poland
Inniheldur auglýsingarInnkaup í forriti
50+
Niðurhal
Ekkert aldurstakmark
info
Um þetta forrit
(Polski)
Historia Polski — obejmuje dzieje państwa i narodu polskiego od X do XXI wieku.
Dzieje Polski rozpoczynają się wraz z panowaniem pierwszego historycznego władcy Mieszka I, który w 966 roku przyjął chrzest. Jego syn Bolesław Chrobry w 1025 roku został koronowany na pierwszego króla Polski. Do 1138 roku Polska jako monarchia patrymonialna rządzona była przez władców z dynastii Piastów, którzy nie licząc wydzielanych juniorom dzielnic i przejściowych okresów podziałowi ca.
W efekcie tzw. ustawy sukcesyjnej księcia Bolesława Krzywoustego ziemie polskie uległy na 150 lat pogłębiającemu się rozbiciu dzielnicowemu. Próby ponownego zjednoczenia zaczęto podejmować pod koniec XIII w., a ostatecznie zostały one uwieńczone koronacją Władysława Łokietka w 1320 roku. Dynastia Piastów wygasła po śmierci jego syna, Kazimierza Wielkiego w 1370, który nie pozostawił legalnego następcy. Rządy w Polsce przejęli Andegawenowie (Ludwik Węgierski og Jadwiga), a następnie — poprzez ślub Jadwigi z wielkim księciem litewskim Jagiełłą — królowie z dynastii Jagiellonów.
W 1569 Korona Królestwa Polskiego weszła w stały związek z Wielkim Księstwem Litewskim. Na mocy unii zawartej w Lublinie powstała Rzeczpospolita Obojga Narodów, którą od 1573 rządzili władcy powoływani drogą wolnej elekcji. Państwo to było jednym z największych terytorialnie organizmów politycznych Europy. Pokoju z Rosją zawartym w Polanowie w 1634 osiągnęło powierzchnię 990 tys. km². W tym okresie w Rzeczypospolitej wykształcił się swoisty system polityczny, oparty na dominacji liczniejszej niż w innych krajach europejskich szlachty i systemie rządów parlamentarnych. Złoty wiek państwa przypadł na okres rządów ostatnich Jagiellonów. Ostatecznie zakończył się on wraz z wojnami połowy XVII wieku.
W kolejnym stuleciu pogrążona w anarchii Rzeczpospolita zaczęła popadać w silną zależność od Rosji, a następnie zniknęła z mapy Europy w rezultacie trzech rozbiorów. Samodzielne państwo polskie nie istniało aż do XX wieku, choć okresowo pojawiały się jego szczątkowe formy, takie jak Księstwo Warszawskie, Królestwo Polskie czy Wielkie Księstwo Poznański. Pełne odrodzenie Polski nastąpiło dopiero po I wojnie światowej, kiedy w sytuacji upadku mocarstw rozbiorowych powstała II Rzeczpospolita. Istniała ona do 1939, czyli do początku II wojny światowej. We wrześniu 1939 ziemie polskie zajęte zostały przez III Rzeszę i ZSRR. Dopiero frá 1944 rozpoczęło się ich stopniowe przejmowanie przez oddziały sowieckie i utworzonego u ich boku Ludowego Wojska Polskiego.
(Enska)
Saga Póllands spannar yfir þúsund ár, allt frá miðaldaættbálkum, kristnitöku og konungsveldi; í gegnum gullöld Póllands, útþensluhyggju og að verða eitt stærsta stórveldi Evrópu; til hruns þess og skiptingar, tveggja heimsstyrjalda, kommúnisma og endurreisnar lýðræðis.
Rætur pólskrar sögu má rekja til fornaldar, þegar yfirráðasvæði Póllands í dag var byggð af ýmsum ættbálkum, þar á meðal Keltum, Skýþum, germönskum ættum, Sarmatíumönnum, Slavum og Baltmönnum. Hins vegar voru það vesturslavneskir lechítar, nánustu forfeður þjóðernispólverja, sem stofnuðu varanlega byggð í pólsku löndunum á fyrri miðöldum. Lekítísku Vestur-Pólverjar, ættkvísl sem nafnið þýðir "fólk sem býr á opnum ökrum", drottnaði yfir svæðinu og gáfu Póllandi - sem liggur á Norður-Mið-Evrópusléttunni - nafn sitt.
Fyrsta ríkjandi ættin, Piasts, varð til á 10. öld e.Kr. Mieszko I hertogi er talinn raunverulegur skapari pólska ríkisins og er almennt viðurkenndur fyrir upptöku sína á vestrænni kristni árið 966. Valdi Mieszko var formlega endurreist sem miðaldaríki árið 1025 af syni sínum Boleslaw I, hinum hugrakka, þekktur fyrir útrás hersins undir stjórn hans.
Historia Polski — obejmuje dzieje państwa i narodu polskiego od X do XXI wieku.
Dzieje Polski rozpoczynają się wraz z panowaniem pierwszego historycznego władcy Mieszka I, który w 966 roku przyjął chrzest. Jego syn Bolesław Chrobry w 1025 roku został koronowany na pierwszego króla Polski. Do 1138 roku Polska jako monarchia patrymonialna rządzona była przez władców z dynastii Piastów, którzy nie licząc wydzielanych juniorom dzielnic i przejściowych okresów podziałowi ca.
W efekcie tzw. ustawy sukcesyjnej księcia Bolesława Krzywoustego ziemie polskie uległy na 150 lat pogłębiającemu się rozbiciu dzielnicowemu. Próby ponownego zjednoczenia zaczęto podejmować pod koniec XIII w., a ostatecznie zostały one uwieńczone koronacją Władysława Łokietka w 1320 roku. Dynastia Piastów wygasła po śmierci jego syna, Kazimierza Wielkiego w 1370, który nie pozostawił legalnego następcy. Rządy w Polsce przejęli Andegawenowie (Ludwik Węgierski og Jadwiga), a następnie — poprzez ślub Jadwigi z wielkim księciem litewskim Jagiełłą — królowie z dynastii Jagiellonów.
W 1569 Korona Królestwa Polskiego weszła w stały związek z Wielkim Księstwem Litewskim. Na mocy unii zawartej w Lublinie powstała Rzeczpospolita Obojga Narodów, którą od 1573 rządzili władcy powoływani drogą wolnej elekcji. Państwo to było jednym z największych terytorialnie organizmów politycznych Europy. Pokoju z Rosją zawartym w Polanowie w 1634 osiągnęło powierzchnię 990 tys. km². W tym okresie w Rzeczypospolitej wykształcił się swoisty system polityczny, oparty na dominacji liczniejszej niż w innych krajach europejskich szlachty i systemie rządów parlamentarnych. Złoty wiek państwa przypadł na okres rządów ostatnich Jagiellonów. Ostatecznie zakończył się on wraz z wojnami połowy XVII wieku.
W kolejnym stuleciu pogrążona w anarchii Rzeczpospolita zaczęła popadać w silną zależność od Rosji, a następnie zniknęła z mapy Europy w rezultacie trzech rozbiorów. Samodzielne państwo polskie nie istniało aż do XX wieku, choć okresowo pojawiały się jego szczątkowe formy, takie jak Księstwo Warszawskie, Królestwo Polskie czy Wielkie Księstwo Poznański. Pełne odrodzenie Polski nastąpiło dopiero po I wojnie światowej, kiedy w sytuacji upadku mocarstw rozbiorowych powstała II Rzeczpospolita. Istniała ona do 1939, czyli do początku II wojny światowej. We wrześniu 1939 ziemie polskie zajęte zostały przez III Rzeszę i ZSRR. Dopiero frá 1944 rozpoczęło się ich stopniowe przejmowanie przez oddziały sowieckie i utworzonego u ich boku Ludowego Wojska Polskiego.
(Enska)
Saga Póllands spannar yfir þúsund ár, allt frá miðaldaættbálkum, kristnitöku og konungsveldi; í gegnum gullöld Póllands, útþensluhyggju og að verða eitt stærsta stórveldi Evrópu; til hruns þess og skiptingar, tveggja heimsstyrjalda, kommúnisma og endurreisnar lýðræðis.
Rætur pólskrar sögu má rekja til fornaldar, þegar yfirráðasvæði Póllands í dag var byggð af ýmsum ættbálkum, þar á meðal Keltum, Skýþum, germönskum ættum, Sarmatíumönnum, Slavum og Baltmönnum. Hins vegar voru það vesturslavneskir lechítar, nánustu forfeður þjóðernispólverja, sem stofnuðu varanlega byggð í pólsku löndunum á fyrri miðöldum. Lekítísku Vestur-Pólverjar, ættkvísl sem nafnið þýðir "fólk sem býr á opnum ökrum", drottnaði yfir svæðinu og gáfu Póllandi - sem liggur á Norður-Mið-Evrópusléttunni - nafn sitt.
Fyrsta ríkjandi ættin, Piasts, varð til á 10. öld e.Kr. Mieszko I hertogi er talinn raunverulegur skapari pólska ríkisins og er almennt viðurkenndur fyrir upptöku sína á vestrænni kristni árið 966. Valdi Mieszko var formlega endurreist sem miðaldaríki árið 1025 af syni sínum Boleslaw I, hinum hugrakka, þekktur fyrir útrás hersins undir stjórn hans.
Uppfært
Öryggi hefst með skilningi á því hvernig þróunaraðilar safna og deila gögnunum þínum. Persónuvernd gagna og öryggisráðstafanir geta verið breytilegar miðað við notkun, svæði og aldur notandans. Þetta eru upplýsingar frá þróunaraðilanum og viðkomandi kann að uppfæra þær með tímanum.
