Þetta forrit fjallar um sögu Araba fyrir íslam og inniheldur efni eins og araba til forna, Arabíuskaganum, arabísku, framlagi til menningar og lífs, auk samantektar um sögu í formi tímaraðar, o.s.frv.
Í forritinu geturðu borið saman forn arabísk stafróf og skilið tilkomu Jazm handritsins og núverandi arabíska stafrófsins. Það felur einnig í sér aðgerð til að slá inn og umbreyta arabískum texta eða latneskum stöfum í Musnad-letrið/Norður-arabíska Musnad-letrið/Nabataeskt letur úr arameísku eða fönikísku letri.
Í þeim tilgangi að bera kennsl á og bera saman forn arabísk stafróf höfum við þróað breyti með það hlutverk að umbreyta texta sem hægt er að slá inn á arabísku, til að breyta honum í suðurarabíska Musnad-letrið, Levantínska fönikíska letrið eða arabíska Nabata-letrið, sem er dregið af fönikísku og arameísku. Einnig er hægt að afrita eða senda efni.
Frá því á áttundu öld f.Kr., nefndu Assýringar og Babýloníumenn araba sem bjuggu (alls staðar) í austurhluta Mesópótamíu milli Tígris og Írans, og settust að í Babýlon á Sýrlandsskaga, í hlíðum fjallafjalla í Líbanon, í norður og norðvestur af Arabíuskaganum, og í Sínaí í skrám þeirra. Úgarítar hafa þekkt orðið Arabar í meira en 1.400 ár.
Arabísk sjálfsmynd er huglæg tilfinning um að tilheyra arabísku þjóðinni og vitund arabíska sjálfsins. Það byggir á sameiginlegu arabísku tungumáli, fjölbreyttum mállýskum þess, sameiginlegri menningu, hefðbundnum ættum, sameiginlegu landi í sögunni og sameiginlegri reynslu, þar á meðal undirliggjandi átökum og árekstrum. Þessir sameiginlegu eiginleikar, auk einingarinnar um sameiginleg örlög með öllum sem búa í arabalandinu og voninni um velmegun og framfarir, byggja grunninn að arabísku tilheyrandi.
Arabísk sjálfsmynd er skilgreind óháð trúarlegum sjálfsmynd og hún er á undan útbreiðslu íslams, þar sem það voru heiðnir, kristnir og gyðinga arabískir ættbálkar í fornu sögu okkar.
Undir merkjum hins heilaga spámanns Múhameðs (PBUH) sameinuðust Arabar í fyrsta sinn og byggðu upp óviðjafnanlega dýrð.