History of Norway
Yra skelbimųPirkimai programoje
10+
Atsisiuntimai
Visiems
info
Apie šią programą
(Norsk bokmål)
Norges historie med menneskelig bosetning går tilbake minst 10 000 år, til sen paleolittisk tid, den første perioden i steinalderen. Arkeologiske funn av boplasser langs hele norskekysten har hittil blitt datert tilbake til 10 400 før nåtid (BP), det eldste funnet regnes i dag å være en boplass ved Pauler i Brunlanes, Vestfold.
Disse boplassene ble en periode vurdert å være levinger etter bosettere fra Doggerland, et område som i dag ligger under Nordsjøen, men som en tid var en landbro knyttet dagens De britiske øyer med danske Jylland. Vyrai arkeologene som studerer originalfasen i bosetningen i det som i dag er Norge regner med at de første menneskene som kom hit fulgte kysten langs det som i dag er Bohuslân. At de kom i en eller annen form for båt er helt sikkert, og mye tyder på at de lett kunne flytte seg over store avstander.
Siden siste istid har det vært sammenhengende bosetning i Norge. Det kan ikke utelukkes at det levde mennesker i Norge i mellomistiden, men det er ikke påvist spor etter slik befolkning eller bosetning.
Steinalderen varte lenge; halvparten av det tidsrommet som landet vårt har vært befolket. Det er ingen skriftlige beretninger om hvordan livet var den gang. Den kunnskapen vi har er møysommelig samlet ved undersøkelser av steder der menneskene har oppholdt seg og etterlatt seg gjenstander som vi kan forstå er behandlet av menneskehender. Dette kunnskapsfeltet kalles arkeologi. Arkeologene tolker sine funn og istorien om landskapet omkring. I vårt land er landhevningen etter istiden grunnleggende. Historien om boplassene på Pauler er ikke mer enn knapt femten år gammel.
(Anglų)
Norvegijos istorijai didelę įtaką padarė regiono reljefas ir klimatas. Maždaug 10 000 m. pr. Kr., po didžiųjų ledo sluoksnių traukimosi į vidų, pirmieji gyventojai migravo į šiaurę į teritoriją, kuri dabar yra Norvegija. Jie nuolat keliavo į šiaurę palei pakrantės zonas, šildomas Golfo srovės. Jie buvo medžiotojai-rinkėjai, kurių racione buvo jūros gėrybių ir žvėrienos, ypač šiaurės elniai kaip pagrindinis maistas. 5000–4000 m. pr. Kr. aplink Oslofjordą atsirado seniausios žemės ūkio gyvenvietės. Palaipsniui, tarp 1500 m. pr. Kr. ir 500 m. pr. Kr., žemės ūkio gyvenvietės išplito po visą pietinę Norvegiją, o regionų, esančių į šiaurę nuo Trøndelag, gyventojai toliau medžiojo ir žvejojo.
Neolito laikotarpis prasidėjo 4000 m. Migracijos laikotarpis paskatino pirmuosius vadus perimti kontrolę ir pastatyti tvirtoves ant kalvos. Nuo VIII amžiaus norvegai pradėjo plėstis per jūrą į Britų salas, o vėliau – į Islandiją ir Grenlandiją. Vikingų amžiuje taip pat vyko šalies vienijimasis. XI amžiuje buvo baigta krikščionybė ir Nidaros tapo arkivyskupija. Gyventojų skaičius greitai išaugo iki 1349 m. (Oslas: 3000; Bergenas: 7000; Trondheimas: 4000), kai Juodoji mirtis ir vienas po kito sekę marai sumažėjo perpus. Bergenas tapo pagrindiniu prekybos uostu, kurį kontroliavo Hanzos sąjunga. Norvegija įstojo į Kalmaro sąjungą su Danija ir Švedija 1397 m.
Norges historie med menneskelig bosetning går tilbake minst 10 000 år, til sen paleolittisk tid, den første perioden i steinalderen. Arkeologiske funn av boplasser langs hele norskekysten har hittil blitt datert tilbake til 10 400 før nåtid (BP), det eldste funnet regnes i dag å være en boplass ved Pauler i Brunlanes, Vestfold.
Disse boplassene ble en periode vurdert å være levinger etter bosettere fra Doggerland, et område som i dag ligger under Nordsjøen, men som en tid var en landbro knyttet dagens De britiske øyer med danske Jylland. Vyrai arkeologene som studerer originalfasen i bosetningen i det som i dag er Norge regner med at de første menneskene som kom hit fulgte kysten langs det som i dag er Bohuslân. At de kom i en eller annen form for båt er helt sikkert, og mye tyder på at de lett kunne flytte seg over store avstander.
Siden siste istid har det vært sammenhengende bosetning i Norge. Det kan ikke utelukkes at det levde mennesker i Norge i mellomistiden, men det er ikke påvist spor etter slik befolkning eller bosetning.
Steinalderen varte lenge; halvparten av det tidsrommet som landet vårt har vært befolket. Det er ingen skriftlige beretninger om hvordan livet var den gang. Den kunnskapen vi har er møysommelig samlet ved undersøkelser av steder der menneskene har oppholdt seg og etterlatt seg gjenstander som vi kan forstå er behandlet av menneskehender. Dette kunnskapsfeltet kalles arkeologi. Arkeologene tolker sine funn og istorien om landskapet omkring. I vårt land er landhevningen etter istiden grunnleggende. Historien om boplassene på Pauler er ikke mer enn knapt femten år gammel.
(Anglų)
Norvegijos istorijai didelę įtaką padarė regiono reljefas ir klimatas. Maždaug 10 000 m. pr. Kr., po didžiųjų ledo sluoksnių traukimosi į vidų, pirmieji gyventojai migravo į šiaurę į teritoriją, kuri dabar yra Norvegija. Jie nuolat keliavo į šiaurę palei pakrantės zonas, šildomas Golfo srovės. Jie buvo medžiotojai-rinkėjai, kurių racione buvo jūros gėrybių ir žvėrienos, ypač šiaurės elniai kaip pagrindinis maistas. 5000–4000 m. pr. Kr. aplink Oslofjordą atsirado seniausios žemės ūkio gyvenvietės. Palaipsniui, tarp 1500 m. pr. Kr. ir 500 m. pr. Kr., žemės ūkio gyvenvietės išplito po visą pietinę Norvegiją, o regionų, esančių į šiaurę nuo Trøndelag, gyventojai toliau medžiojo ir žvejojo.
Neolito laikotarpis prasidėjo 4000 m. Migracijos laikotarpis paskatino pirmuosius vadus perimti kontrolę ir pastatyti tvirtoves ant kalvos. Nuo VIII amžiaus norvegai pradėjo plėstis per jūrą į Britų salas, o vėliau – į Islandiją ir Grenlandiją. Vikingų amžiuje taip pat vyko šalies vienijimasis. XI amžiuje buvo baigta krikščionybė ir Nidaros tapo arkivyskupija. Gyventojų skaičius greitai išaugo iki 1349 m. (Oslas: 3000; Bergenas: 7000; Trondheimas: 4000), kai Juodoji mirtis ir vienas po kito sekę marai sumažėjo perpus. Bergenas tapo pagrindiniu prekybos uostu, kurį kontroliavo Hanzos sąjunga. Norvegija įstojo į Kalmaro sąjungą su Danija ir Švedija 1397 m.
Atnaujinta
Norint užtikrinti saugą pirmiausia reikia suprasti, kaip kūrėjai renka ir bendrina jūsų duomenis. Duomenų privatumo ir saugos praktika gali skirtis, atsižvelgiant į jūsų naudojimą, regioną ir amžių. Kūrėjas pateikė šią informaciją ir gali atnaujinti per laiką.
