Монголын түүх/Mongolia History

Histaprenius

Содржи рекламиКупувања во апликација

За апликацијава

(Монгол)

Монголын түүх нь монголчуудын нүүдэл ба суурьшлын түүхтэй салшгүй холбоотой. Өнөөгийн Монголски Улсын нутаг дэвсгэрт хүн суурьшсан цагаас эхлэн нүүдэлчид (нүүдэлчин соёл иргэншил) . 1190 онд Чингис хаан тархај бутархай олон монгол аймгийг нэгэн тугийн дор нэгтгэв. Их Монголски Улс хүчирхэгжсэн үедээ Европын со үүн хагас, Азийн ихэнх газар нутгийг өөрийн мэдэлд оруулсан, хүн төрөлнхнхтай м газар нутагтай, улсын нутаг дэвсгэр дотроо Монголын энхтайвныг бий болгож чадсан хүчирхэг гүрэн байлаа. Хэдийгээр мончууд дэлхийн түүхэнд тодрон гарч, Ази-Европын хоронд урьд нь байгаагүй соёл, худалдааг шинэ түвшинд авчирсан ч ихэудн вээр бајсан юм. 1262 онд Их Монгол улс задран Алтан Ордны улс, Ил Хаант Улс, Цагадайн улс, Јуань улс нэртэйгэр дөрвөн том гүрэнд хуваагдан, 16-р. јуу нэгдсээр ирэв. Ако не се поврзете со монголучуд, ако не треба да се вклучите во 17-17 часот. нх монголчууд Чин улсад дагаар орсон байна. 20-р зууны эхэнд 1911 онд Чин улсын задран унах үед Хятад, Төвөд, Монголски гурван улс нэгэн зэрэг тусгаар тогносон байна. Энэ үед монголчууд эхлэд Хаант Оросын тусламжтайгаар Олноо Өргөгдсөн Монгол Улсыг, дараа нь 1924 и уште Зөвлөлт Холбоот Улсыгых байгуулсан нь дэлхийн түүхэн дэх хоёр дахь социалист улс болсон юм. Үүний дараа Зөвлөлт Улстай мөр зэрэгцэн улсаа хөгжүүлж чаджээ. Во Европт Гарсан 1989 оны хувьсгалууд ч монголд улс төрийн өөрчлөлтийг авчирсан ба үр од 1992 онд ардчилсан дэглэм зах зээлийн нийгэмд шилжин орсон. Таму е можно повеќе да се погрижи за да се заклучи за да се пофали. өндөр үзүүлэлттей байхад ч нийт хүн амын гуравны нэг нь ядуу амьдарч байсан.

(Англиски )

Различни номадски империи, вклучувајќи ги Ксионгну (III век п.н.е. - 1 век н.е.), државата Ксијанбеи (околу 93-234 н.е.), Руран Каганат (330-555), Првиот (552-603) и Вториот турски хаганат ( 682–744) и други, владееле со областа на денешна Монголија. Китанскиот народ, кој користел парамонголски јазик, основал империја позната како династија Лиао (916–1125) и владеела со Монголија и делови од Северна Кина, Северна Кореја и денешниот руски Далечен Исток.

Во 1206 година, Џингис Кан успеал да ги обедини монголските племиња, формирајќи ги во борбена сила која продолжила да ја основа најголемата соседна империја во светската историја, Монголската империја (1206–1368). По фрагментацијата на Монголската империја, со Монголија владеела династијата Јуан (1271–1368) со седиште во Ханбалиќ (ден Пекинг) и управувана како дел од провинцијата Лингбеи. Будизмот во Монголија започна со претворањето на царевите Јуан во и ширењето на тибетскиот будизам.

По распадот на династијата Јуан предводена од Монголците во 1368 година, судот Јуан се повлекол на Монголското висорамнини, означувајќи го почетокот на династијата Северни Јуани (1368–1635). Монголите се вратиле на нивните претходни обрасци на внатрешни судири и на нивните стари шаманистички начини по падот на династијата Јуан. Будизмот повторно се појавил во Монголија во 16 и 17 век.

На крајот на 17 век, Монголија станала дел од династијата Кинг предводена од Манчу. За време на револуцијата Ксинхај, Монголија прогласи независност од Кинг, но мораше да се бори до 1921 година за цврсто да воспостави де факто независност и до 1945 година да добие меѓународно признавање. Како последица на тоа, Монголија се најде под силно советско влијание. Во 1924 година, Монголската Народна Република беше прогласена, а монголската политика почна да ги следи истите модели како советската политика од тоа време. По револуциите од 1989 година, Монголската револуција од 1990 година доведе до повеќепартиски систем, нов устав во 1992 година и транзиција кон пазарна економија.