УЙГОНИШ
Kendinning yuziga гэнэт tarsaki ирсэн ирсэнida
нарны гарцга хали бир цагийн бор эди. Жин Чалгандек
ётогʻидан сапчиб турди. Yotogʻi oldida катта, гайхалтай бир одам
Kendinga qarab kulimsirab turardi. Сочлари оʻта гайритабий
bo’lib, har bir tolasi goʻyo kamondan uchib outputga shay
турган oʻqqa oʻxshardi. Кийими эса тошбаканын косасыны эсга
solardi. Oyoqlari yoʻq deydigan бага, qoʻllari esa
эцэст, нилээдда том edi. Goʻyoki, жаахан эхлээд Kendinning
юзига гарсан shapaloq ayni shu gʻalati odam jimjilogʻining ishi
эди. Нима болганини англа олмаган Кендин oʻziga kelgaç,
tarsaki taʼsiri астында qoʻrqqancha ikkilangan koʻyi soʻradi:
- Menga nima boʻldi?
- Qoʻrqma, ямар нэг зүйл биш, seni jin chaldi!, - dedi
бахайбат колли, митти ойкли одам. Инсонни дахшатга солих
bu javobdan Kendin o’zini yo’qotib qo’ydi.
- Жин?! Qanaqa jin?, - dedi Кендин асабий, hayron va qo’rqqan
одоо.
У гʻалати одам митти ойхороныг нэг балерон каби мохирлик
bilan oʻynatar, havoda goʻyo bıçakning дээр aylanayotgandek
aylanar, soʻngra birdan toʻxtab, soʻzlashda devam etardi:
- Жинман эрчүүд. Haligi bor ediku, “Mendan nima tilasan,
tilagingni bajo keltiraman” deydigan jin. Хаха, мана оша
эрэгтэй хүн!
Кендин довдираб үлд. Жин тухай хэлсэн bu gʻayritabiiy maxluq
soʻzlashda үргэлжлүүлэв:
Дастурни хураахыг үргэлжлүүлэх боломжтой.
Шинэчилсэн огноо
2024 оны 5-р сарын 26