رواية ماجدولين

bilal aljalamneh

Bevat advertenties

Over deze app

Dit boek is een roman van de Franse schrijver "Alphonse Karr" (1808-1890) getiteld "Under the Shades of the Linden Sous les tilleuls." Hij schreef het in het jaar 1832 na Christus.

Deze roman is geformuleerd in een nieuwe en innovatieve stijl, de stijl van brieven, vertrouwend op verbeeldingskracht en uitweidingen bij het beschrijven van de natuur waar hij van hield, en hij bracht zijn laatste dagen in zijn armen door in een tuin die hij had verzorgd, en zorgde voor zijn planten en bloemen; Deze roman draait om een ​​excentrieke, arme, levendige jongen die dol is op lezen en op pensioen gaat. Zijn naam is Stephen. Hij hield van Magdolene, de dochter van de eigenaar van het huis waarin hij woonde, en zij hield van hem, zwoer dat deze liefde zou duren voor altijd. Op dat moment veranderde de kijk van de jongen op het leven en verdween zijn eenzaamheid. Zijn enige zorg was haar lachende gezicht te zien, of haar stem te horen om zich te verheugen en zijn dromen na te jagen.

De ontmoetingen gingen door: in de tuin, op de oever van de rivier of op een boot in het meer, waar ze gepassioneerde gesprekken uitwisselden en een toekomst vol geluk en geluk tegemoet keken... de vader van het meisje wist ervan, dus schreef hij de jongen een brief met het verzoek om onmiddellijk het huis te verlaten, "Magdoline" probeerde haar vader over te halen zijn beslissing terug te draaien, maar het mocht niet baten. De twee geliefden hebben veel geleden, maar het is nodig om in te stemmen... Magdoline kwam om afscheid van hem te nemen en hem te vertellen dat ze van hem houdt en met hem zal trouwen, ongeacht de omstandigheden... Stephen keek haar betraand aan, en zei dat zijn reis lang zou duren en dat ze hem iets moest geven om aan haar te herinneren; Dus knipte ze een lok van haar haar voor hem, en hij ruilde die voor dezelfde, dus ze weefde er een ring van en deed die om haar vinger...

En voordat hij vertrok, ging hij naar de hadith, nam afscheid van de planten en bloemen, plukte een boeket bloemen, legde het op de stoel waarop ze zat, en vertrok... Hoe pijnlijk was de scheiding tussen de twee geliefden, en ondanks het verdriet en het geduld, vergrootten de brieven hun angst en verdriet, dus treuren ze dat deze nacht voorbij zal gaan en een nieuwe dageraad zal aanbreken. We ontmoeten elkaar weer, voor altijd...

Wat de zaken nog erger maakte, was dat de vader van Stephen wilde dat zijn zoon met een rijk meisje zou trouwen, dus hield hij een dansfeest in zijn huis en beval hem te dansen met het meisje dat hij voor hem had uitgekozen, dus gehoorzaamde hij, en zodra hij klaar was , hij ging de tuin in en dacht aan zijn geliefde en de vrouw van zijn dromen. Toen hij de woede van zijn vader voelde, verliet hij het huis op zoek naar een baan die hem vrijheid en een eigen leven zou geven. Dus leerde hij muziek en blonk erin uit... En er kwamen brieven naar hem toe van "Magdoline" en van zijn vriend "Edward", die zichzelf voor hem opofferde toen een man naar hem toe kwam en tegen hem zei: "Ben jij Edward" ? Stefanus zei: "Ja." Dus sprak hij met hem en zei tegen hem: "Dit maakt deel uit van je flirt met mijn vrouw en het knoeien met mijn eer." Hij nodigde hem uit voor een duel en "Stephen" kwam gewond naar buiten, maar hij had geen spijt van zijn actie omdat - voor zover hij wist - had hij zijn vriend gered...

En op een dag verbleef "Magdoline" bij haar vader als gast van haar vriendin "Suzanne", dus liet ze haar zien wat ze had aan sieraden en juwelen, en wenste dat ze de liefde zou winnen van een rijke man die haar gelukkig zou maken met haar leven, dus vertelde ze haar over haar liefde voor "Steven" en ze gaf haar de schuld van de ernst van zijn armoede, en ze kon haar er later van overtuigen dat "Edwar" trouwt met haar zwager, die in staat was om een fortuin verdienen door fraude en fraude.

En toen "Stephen" slaagde in zijn werk, bereidde hij de uitrusting voor om een ​​nieuw huis te bouwen dat zijn geliefde waardig was, omgeven door een tuin beplant met violette bloemen waar "Magdoline" dol op is... En toen hij haar het nieuws ging vertellen , hij kocht een verlovingsring voor haar die een verrassing voor haar zou zijn; Toen hij echter haar tuin binnenging, vond hij haar liggend in de armen van "Edward", dus werd hij boos, vooral nadat hij aan haar vinger iets anders zag dan de ring die ze uit zijn haar had geweven, bewerend dat die aan zou blijven. haar vinger tot het einde van haar leven... Toen "Edward" probeerde tussenbeide te komen, zei hij tegen hem Stephen: Zelfs jij, Brutus.

Uiteindelijk keerde "Steven" terug, spartelend in zijn wanhoop, en wist niet wat hij moest doen, dus begon hij "Magdoline" te schrijven, maar zonder antwoord wist hij zeker dat ze met "Edwar" zou trouwen, en dat hij was klaar met aan haar te denken; Dus ging hij in het geheim en woonde het huwelijksfeest bij, zichzelf wensend dat ze bij hem zou terugkeren, en toen de huwelijksceremonie eindigde, was hij stomverbaasd en zijn lichaam ziek, dus werd hij opgenomen in het ziekenhuis, en toen "Magdoline" hoorde over hem, ze ging met "Edwar" naar zijn kliniek ... en zodra hij haar zag, zei hij tegen haar: "Kom naar mij." de kerk voor ons huwelijk. "En zodra hij haar hand pakte om haar te kussen , hij zag de diamanten ring om haar vinger, toen kwam hij weer bij zinnen en zei: "Ik heb niet het recht haar hand te kussen omdat het niet de mijne is", en hij begon te huilen; Magdalena huilde ook en ging weg.

En toen Stephen genezen was van zijn ziekte en het idee van zelfmoord dat hij had opgaf, wijdde hij zich volledig aan de muziek, dus zijn ster scheen helder. Wat betreft "Magdoline", nadat ze haar eerste dagen gelukkig en gelukzalig had doorgebracht, werd ze getroffen door psychologische angst, vooral nadat "Edward" zijn rijkdom had verspild aan drank en gokken, en nadat ze "Steven" had gezien, en haar verlangens verspreidden zich naar hem. , maar hij verzwakte niet waar ze bij was en verzekerde haar dat het verleden onomkeerbaar was veranderd. ; Niettemin bezocht ze hem bij hem thuis en zag ze de blauwe kamer die hij haar had beloofd, en ze voelde wroeging