पुस्तक लिहिण्याची त्यामुळेघडलेलेप्रसंगशांभवीनेजसेच्यातसेआपल्यालेखणीतूनउतरविलेआहेत。 प्रत्येकप्रसंगजिवंतअसल्याचेजाणवतेववाचकहात्याचासाक्षीदारअसल्याचेभासते。
काहीवेळेलाजगण्यासाठीसुद्धासंभ्रमनिर्माणकरावालागतो。 वास्तवइतकेदाहकअसतेकीकाहीमाणसेत्यालासामोरेजाऊशकतनाहीतअथवात्याच्याशीसामनाहीकरूशकतनाहीत。 अशावेळेलाएकाविशिष्टकाळवेळेतगोठूनगेलेल्यामनालाअसासंभ्रमनिर्माणकरायलाफारआवडते。 कारणयासंभ्रमामुळेचजगणेसुसह्यतथ शांभवीहर्डीकरहिनेजयरामगेल्यानंतरचातोदीर्घकालखंडअसाचएकागोठलेल्यास्थितीतव्यतीतकेलाआहे。 तोकुठेतरीआपल्यालाहीहेलावूनटाकथ शेवटीपुनर्मीलनाचीआशाआणिनातवांमध्येजयरामलापाहणेहासुद्धायासंभ्रमाचाचभागआहे。 दारूपिण्यापेक्षा,वाईटव्यसनेलावूनघेण्यापेक्षाकित्येकदाअसेवाटतेकीअसेसंभ्रमचछानअसतात。 ते त्या माणसाला जगण्याचे बळ देतातच; पणत्याचेकरपलेलेआयुष्यसुखावहहीकक शांभवीच्यादोन्हीमुलीसमिंदराआणिसंज्योतयांनीज्यापद्धतीनेआईलासांभाळलेआहेतेवाखाणण्यासारखेआहे。 आताशांभवीची शांभवीच्यायाआत्मकथनालामाझवीच्यायाआत्मकथनालामाझ्यााााााात