Мінская ікона Прасвятой Багародзіцы ў канцы X стагоддзя была перанесена святым роўнаапостальным князем Уладзімірам з Корсуні ў Кіеў і пастаўлена ў Дзесяціннай царкве (памяць асвячэння царквы ў 996 годзе - 12 мая), у якой і знаходзілася больш за 500 гадоў. У 1500 годзе, падчас узяцця Кіева ханам Менглі-Гірэем, нейкі татарын, сарваўшы з цудатворнага абраза рызу і ўпрыгожанні, кінуў яе ў Дняпро.
Праз некаторы час святы абраз Царыцы Нябеснай цудоўным чынам з'явіўся ў Мінску на рацэ Свіслачы. Абраз, які прыстаў да берага, акружаны незвычайным святлом, урачыста перанеслі ў царкву ў гонар Нараджэння Прасвятой Багародзіцы, якая знаходзілася ў замку мінскіх удзельных князёў. Гэта адбылося 13 жніўня 1500 года, таму і святкаванне цудатворнай выявы было ўсталявана ў гэты дзень.
У 1616 годзе святы абраз быў перанесены ў Мінскую царкву ў гонар Сашэсця Святога Духа.