У кнізе Мухтасара Джаміула Улума разглядаюцца хадысы і сярод яе зместу абмяркоўваюцца намеры
ЗНАЧЭННЕ НАМЕРУ
няправільны намер няправільны адрас Практыка пакланення не будзе прынятая, калі не выкананы дзве ўмовы, а менавіта шчырасць і ittiba'. Шчырасць звязана з практыкай сэрца, а менавіта з намерам, у той час як ittiba' звязана з практыкай дзахіра, незалежна ад таго, адпавядае яна ўказанням Прарока, хай дабраславіць яго Алах і вітае, у пакланенні ці не. Іншымі словамі, шчыры намер - гэта мера пакланення сэрцам, а апостал ittiba'ur - мера духоўнага пакланення.
Многія людзі, даведаўшыся праўду, ведаюць, якія з іх з'яўляюцца сунной, а якія біда, яны імкнуцца палепшыць свае практыкі захіра, каб яны адпавядалі ў дабрачыннасці Прароку, хай дабраславіць яго Алах і вітае. Нельга адмаўляць, што гэта добрая практыка. Але, на жаль, часта мы менш звяртаем увагі на праблемы, звязаныя з сэрцам, а менавіта намерам. Таму мы ўздымаем гэтую тэму ў гэтым выпуску.
Вызначэнне намеру
Намер (намер) на мове азначае al qashdu (намер) і al iraadah (жаданне) або іншымі словамі qashdul quluub wa iraadatuhu (намер і жаданне сэрца). У той час як вызначэнне намеру ў тэрмінах тлумачыцца шэйхам Абдуррахманам бін Нашырам, як Са'дзі, ён сказаў: "Намер - гэта намер рабіць добрыя справы, каб наблізіцца да Алаха, шукаючы Яго задавальнення і ўзнагароды". (Bahjah Quluubil Abraar wa Qurratu 'Uyuunil Akhyaar Syarah Jawaami'ul Akhbar p. 5)
Шэйх Шаліх бін Абдул Азіз Алу Шэйх патлумачыў, што з пункту гледжання навукоўцаў існуе два віды намераў:
Інтэнцыі, звязаныя з набажэнствам. Гэта тэрмін, які маюць на ўвазе спецыялісты па фікху ў розных законах, калі кажуць: «Першая ўмова: намер». Яны маюць на ўвазе намер пакланення, які адрознівае адно набажэнства ад іншага. Напрыклад, адрозніць намаз ад посту, а таксама адрозніць абавязковы намаз ад намазу сунна.
Інтэнцыі, якія тычацца таго, да каго скіравана набажэнства. Намер у такім разуменні часта называюць шчырым. (Syarah Al Arba'in An Nawawiyyah fil Ahadith Ash Shahihah an Nabawiyyah –Majmu'atul Ulama'- p.31-32)