Лукман ( па-арабску : لُقْمَان ) — 31-я разьдзел (сура) сьвятой кнігі мусульманаў Карана. Ён складаецца з 34 вершаў (āyāt) і атрымаў назву ад згадкі мудраца Лукмана ў вершах 12–19, які ўключае парады яго сыну. Згодна з традыцыйнай ісламскай храналогіі (асбаб ан-нузул), яна была выяўлена ў сярэдзіне меканскага перыяду Мухамеда і, такім чынам, звычайна класіфікуецца як меканская / Маккійская сура.
У цэнтры ўвагі гэтай суры, разбітай на яе шматлікія элементы, можна разглядаць як падкрэсліванне прынцыпаў умеранасці. У суре выкарыстоўваецца аналогія з гарчычным зернем, каб падкрэсліць ступень, у якой Бог захоўвае свой кантроль над дзеяннямі чалавека, магчыма, падкрэсліваючы той факт, што любое злое ці добрае ўчынак, незалежна ад таго, наколькі дробнае, запісана і будзе выяўлена Алахам у Судны дзень. Канчатковы пункт увагі суры 31 зводзіцца да мэты стварэння Бога. 31:29 і 31:20 паказваюць, як намер Бог праз стварэнне заключаўся ў паляпшэнні чалавецтва, і яго знакі тэарэтычна ёсць паўсюль, ад дажджу да расліннасці. Гэты акцэнт яшчэ раз нагадвае людзям аб іх падпарадкаванні Алаху, а таксама падштурхоўвае дадому ідэю, што чалавек павінен рабіць дабро на Зямлі. Мэта чалавека — служыць Богу, а Зямля створана для таго, каб задаволіць патрэбы чалавека.
Імам Джафар ас-Садык (ас) сказаў, што калі суру Лукман чытаюць ноччу, то анёлы абараняюць чытальніка ад Ібліса і яго арміі да наступнай раніцы, а калі чытаюць днём, то анёлы абараняюць ад іх яго, пакуль начны час.
Ад Святога Прарока (S) перадаецца, што той, хто прачытае гэтую суру, падымецца ў Судны дзень разам з хазратам Лукманам (ас) і атрымае ўзнагароду, якая ў дзесяць разоў перавышае колькасць людзей, якія раілі іншым рабіць дабро ( amr-bil-ma'ruf) і перашкаджаў ім рабіць дрэннае (nahy-'anil-munkar).
Імам Джафар як Садык (а.с.) таксама сказаў, што напісанне гэтай суры
يتيح لك هدا تطبيق استماع و تنزيل سورة لقمان كاملة مكتوبة و مسموعة بصوت مشاهير قراء العالم العربي و الإسلامي. معلومات عن السورة, تعريفها, أسباب نزولها, مضمونها, فضلها.