1 (Псальма Давіда, на памяць.) Госпадзе, не дакарай мяне ў гневе Тваім і не карай мяне ў гневе Тваім.
2 Бо стрэлы Твае ўвайшлі ўва мне, і рука Твая моцна цісьне мяне.
3 Няма здароўя ў целе маім ад гневу Твайго; і няма супакою ў касьцях маіх ад граху майго.
4 Бо беззаконьні мае перавысілі галаву маю, як цяжар цяжкі, яны для мяне цяжкія.
5 Раны мае сьмярдзяць і гніюць ад неразумнасьці маёй.
6 Я трывожуся; Я моцна ўпакораны; Я хаджу ў жалобе ўвесь дзень.
7 Бо сьцёгны мае напоўнены агіднай хваробай, і няма здароўя ў целе маім.
8 Я аслабеў і моцна разьбіты: я зароў ад трывогі сэрца майго.
9 Госпадзе, усё жаданне маё перад Табою; і стогн мой не схаваны ад Цябе.
10 Сэрца маё тужыць, сіла мая слабее, і сьвятла вачэй маіх няма ў мяне.
11 Палюбоўнікі мае і сябры мае аддаляюцца ад раны маёй; і сваякі мае стаяць здалёк.
12 І тыя, што шукаюць душы маёй, расстаўляюць мне пасткі, і тыя, што шукаюць ліха майго, гавораць ліха і кожны дзень выдумляюць падман.
13 Але я, як глухі, ня чуў; і я быў як нямы чалавек, які не адкрывае вуснаў сваіх.
14 Такім чынам, я быў як чалавек, які ня чуе і ў вуснах якога няма папрокаў.
15 Бо на Цябе, Госпадзе, спадзяюся; Ты пачуеш, Госпадзе, Божа мой.
16 Бо я сказаў: выслухайце мяне, каб не ўзрадаваліся нада мною;
17 Бо я гатовы спыніцца, і смутак мой заўсёды перада мною.
18 Бо я абвяшчу беззаконьне маё; Я буду шкадаваць за свой грэх.
19 Але ворагі мае жывыя і дужыя, і памножыліся тыя, што ненавідзяць мяне несправядліва.
20 І тыя, што плацяць злом за дабро, ворагі мае; таму што я прытрымліваюся таго, што добра.
21 Не пакідай мяне, Госпадзе: Божа мой, не аддаляйся ад мяне.
22 Спяшайся на дапамогу мне, Госпадзе, збаўленне маё.