Яке дигар аз фароиз ва барномаҳои солонаи ислом Баро худсозии инсонҳо «рӯза» аст ва рӯза ён аст, кі ҳар мусалмони болиғ ва оқил ҳатман бояд аз дамидани субҳи содиқ то ғуруби офтоб бо нияти итоати фармони Худованд аз Бархім корҳо, кі шарҳашон хоҳад омад, худдорӣ намояд.
Паёмбари Акрам (с) фармудаанд, кі: «Ҳар кас рӯзаи моҳи Рамазонро хос Баро хушнудӣ ва ризои Парвардигор ва бо мақсади ба дасць овардани аҷру савоб бигирад, тамоми гуноҳони гузаштааш бахшида мешаванд». (1) Ҳамчунин фармудаанд, кі: «Бӯи даҳони рӯзадор дар пешгоҳи Парвардигор дар рӯзи қиёмат аз бӯи мушку свіронак маҳбубтар аст ». (2)
Аз баъзе аҳли Салафіі омадааст, кі: «Дар рӯзи қиёмат Баро рӯзадорон суфрае (Хоню) густарда мешавад ва эшон аз ён тановул мефармоянд, яъне мехӯранду менӯшанд, дар ҳоле кі дигарон дар интизори ҳисобу китоби худ ҳастанд. Онҳо мепурсанд, кі ін тоифа киёнанд, кі аз суфраи ҷаннат тановул мефармоянд ва мо ҳанӯз дар интизор ба САР мебарем? Нидо мерасад, кі инҳо рӯзадорони Баро Худа ҳастанд, дар Сурат кі шуморӯзаро мехӯрдед »