Дзе мая прыгожая панна? Я не памятаю, што здарылася, я толькі ведаю, што я больш не з ёй. Паветра цячэ ўнутры мяне, у імгненне вока маё цела падымаецца, потым я дасягаю кропкі, дзе паветра прымушае мяне павярнуцца, цяпер мой погляд перавернуты; цёмная пячора напоўнена бліскаўкамі алмазаў і металаў, настолькі цьмянымі, што ўсё становіцца шэрым. Камяністая мясцовасць становіцца маёй глебай, мае ногі апускаюцца на зямлю, я гляджу ўверх, і прамень святла ад прыгожай ружы, якая ляжыць на канцы, асвятляе мой шлях.