Non Places AR+ by Lombana

3Dvinci Studios

Περιγραφή εφαρμογής

ΜΗ ΤΟΠΟΙ
Στα ταξίδια του πριν και ειδικά μετά την πανδημία, ο Roberto Lombana είχε αυτό το συναίσθημα που σχετίζεται με μη μέρη. Ένας όρος που επινοήθηκε από τον Mark Augé και αναφέρεται σε αυτούς τους χώρους διέλευσης που συναντάμε και δεν δίνουμε πολλή προσοχή καθώς μετακινούμαστε από το ένα μέρος στο άλλο.
Ένας από αυτούς τους χώρους που τραβούν την προσοχή του Robert ήταν οι σταθμοί του μετρό και του μετρό. Η λειτουργική και ανθεκτική σχεδιαστική του αισθητική ανταποκρίνεται σε κάθε συγκεκριμένη πόλη και πολιτισμό που επικοινωνεί τις αξίες μιας κοινωνίας
στην ιστορική του στιγμή.
Για παράδειγμα, αν συγκρίνουμε ένα βαγόνι του μετρό στο Λονδίνο ή το Τόκιο, το Μεντεγίν ή
Παρίσι, μπορούμε να εκτιμήσουμε τέσσερα διαφορετικά οράματα και αισθητικές εκφράσεις που
αντιστοιχούν σε αυτά τα μέρη του κόσμου.
Πίσω στην αρχική του αίσθηση, ίσως ρωτήσετε, αλλά γιατί τα ζωγραφίζει αυτά
βαγόνια του μετρό χωρίς κόσμο; Ο Lombana συνέχισε να βγάζει φωτογραφίες για να κάνει τα δικά του
πίνακες ζωγραφικής, καθώς συνέχιζε να ταξιδεύει, αναρωτιόταν τι θα γινόταν με αυτούς τους χώρους εάν υπήρχε μια φυσική καταστροφή, ένα πυρηνικό γεγονός όπως ο Φουκουγιάμα ή ο κόσμος ζεσταθεί μερικούς βαθμούς. Οι άνθρωποι δεν θα συνέχιζαν να έρχονται εδώ για να περάσουν από το ένα μέρος στο άλλο. Αυτά τα μη κενά θα παρέμεναν κενά. Το προαίσθημα του Ρομπέρτο ​​έγινε πραγματικότητα λίγο μετά. Όταν η ανθρωπότητα υπέστη την πανδημία, αυτοί οι χώροι έγιναν άδειοι.
Αυτό το έργο μας υπενθυμίζει ότι καθώς μετακινούμαστε από το ένα μέρος στο άλλο, υπάρχει ένας χώρος που δεν ανήκει σε κανέναν και άλλοι είναι υπεύθυνοι για το σχεδιασμό και τη συντήρηση. Ανεκτίμητη για την ανθρώπινη ύπαρξη καθώς εξυπηρετεί τον σκοπό της σύνδεσης όλων μας.
Αυτή η σειρά πινάκων είναι το αποτέλεσμα μιας χωρικής και αντιληπτικής εμπειρίας με τη μεσολάβηση της φωτογραφίας, που μετατράπηκε σε καμβά μικτής τεχνικής σε έναν φόρο τιμής στον Richard Estes που μεταφράζει τη φωτογραφία σε πίνακα