برنامه TO Rastreando از مواد متنی تشکیل شده است که پروتکل های انتخاب شده را توضیح می دهد، از حوزه های شناختی که آنها ارزیابی می کنند، کاربرد، امتیازدهی و تفسیر آنها، تا دستورالعمل ها و ارجاعاتی که باید بر اساس نتیجه یافت شده اتخاذ شوند. در هر تبی که به تست ها اشاره می شود، می توانید توضیحاتی در مورد استفاده و تفسیر ابزار ارجاع شده، خود پروتکل و مقاله اعتبار سنجی آن در برزیل را مشاهده کنید.
بر اساس این جزئیات، ساختار فناوری آموزشی به شرح زیر تعریف شد: صفحه اصلی دارای هفت نماد است که شش نماد هر کدام پروتکل های غربالگری شناختی زیر را نشان می دهند: 10 - Point Cognitive Screneer (10- CS). Consurtiom to Stabilize a Registry for Alzheimer’s Disease (CERAD)، که بیشتر به عنوان تست فهرست کلمات شناخته می شود. آزمون وضعیت ذهنی کوچک (MMSE)؛ تست ساعت (TR)؛ تست روانی کلامی (VF) و مقیاس افسردگی سالمندان (GDS-15). نماد هفتم مبحث راهنمایی و ارجاع را ارائه میکند که در مورد بیماریهای احتمالی که ممکن است با زوال شناختی رخ دهد و نحوه ادامه کار پس از انجام آزمایشها بحث میکند.
نماد "اطلاعات" مبانی نظری را نشان می دهد و در نماد "درباره" می توانید اهداف برنامه، مخاطبان هدف و همچنین کسانی که مسئول ایجاد آن هستند را بیابید. در آخرین صفحه، سیاست حفظ حریم خصوصی است.
ذکر این نکته حائز اهمیت است که نمادی که به تست ساعت اشاره دارد، خود پروتکل را ارائه نمی دهد، زیرا طبق مقاله اعتبار سنجی استفاده شده، طرح دایره ای که به ساعت اشاره دارد قبلاً عنصری را تشکیل می دهد که باید ارزیابی شود.
علاوه بر این، همچنین شایان ذکر است که از آنجایی که این یک فناوری آموزشی (ET) است، اعتقاد بر این است که برای کاربر مهم است که مرجع هر محتوایی که در پلتفرم نمایش داده می شود را بداند.
غربالگری شناختی ارزیابی عملکردهای شناختی یک فرد است. می توان با استفاده از ابزارهای معتبر علمی، به منظور شناسایی وجود یا عدم وجود نقص در این زمینه انجام داد. در جمعیت سالمند، این غربالگری برای تشخیص وجود زوال شناختی، اختلال شناختی خفیف (MCI)، زوال عقل یا حتی افسردگی و سایر بیماری های عصبی و/یا روانپزشکی ضروری است. همچنین به ارزیابان خود اجازه می دهد تا یک استدلال بالینی در مورد علل احتمالی اختلال شناختی ایجاد کنند.
تشخیص/تشخیص زودهنگام آسیبهای شناختی و اندازهگیری شدت آنها برای کمک به تدوین یک برنامه درمانی فردی که برای نیازهای واقعی سالمند از طریق مداخلات درمانی بیشتر برای نقص ارائهشده مناسبتر است، مهم است. بنابراین، انتظار می رود که نرخ بالاتری از مزایا را به دست آورد و از شروع یک زوال عقل احتمالی اجتناب کند یا به تعویق بیاندازد، استقلال و استقلال فرد سالمند را حفظ کند، از بیماری خانوادگی جلوگیری کند و خطر تصادفات را کاهش دهد (CODOSH, 2004؛ GUPTA et al. ..، 2019؛ EXNER؛ BATISTA؛ ALMEIDA، 2018).
تاریخ بهروزرسانی
۲ آبان ۱۴۰۲