Drone vs. Zombies
5K+
Mga Download
Mature 17+
info
Tungkol sa larong ito
Pakitandaan na ito ay isang pang-eksperimentong proyekto. Ang pagsubok na bersyon ng laro ay naglalaman ng mga hindi kumpletong antas, nawawalang mga tampok o iba pang mga depekto. Ang laro ay ganap na libre at hindi naglalaman ng advertising.
Tila walang makagambala sa itinatag na gawain ng dating manlilipad na si Joe.
Ang pagkawala ng kanyang kakayahang maglakad ay lubhang naglilimita sa kanyang kalayaan sa pagkilos.
Gayunpaman, hindi masyadong nag-alala si Joseph tungkol doon.
Sa kaibuturan niya, lagi niyang pinangarap ang isang tahimik at nasusukat na pag-iral.
Isang kumportableng country house sa hilaga ng maaraw na Australia, isang disenteng pensiyon, isang game console at mga radio magazine.
Walang nakakagambala sa kanya mula sa kanyang mga paboritong libangan, maliban kay Nade, ang tagahatid ng grocery na nagde-deliver ng kanyang mga pinamili minsan sa isang buwan.
Kaya't nabuhay siya sa abstraction mula sa lipunan, hindi alam kung ano ang nangyayari sa kabilang panig ng mga dingding ng kanyang bahay.
- Damn Nader, lumabas na ba siya? Tatlong araw na ang nakakalipas simula nang ihatid niya ang mga pinamili ko.
At ang kanyang pensiyon ay naantala, na hindi pa nangyari noon.
Isang kakaibang pakiramdam ang dumating kay Joe. Sa kauna-unahang pagkakataon sa mga taon ay nagpasya siyang patakbuhin ang computer na natatakpan ng alikabok at bisitahin ang Internet.
Ang balitang nabasa niya ay nagulat sa matigas na piloto.
Nagpasya si Joe na kunin ang buong impormasyon tungkol sa kung ano ang nangyayari sa mundo mula sa kanyang dating kasamahan, isang mabuting kasama at hindi ang huling tao sa US Army.
- Hoy, buddy! Kumusta ang serbisyo?
- Ang daming tao. Joe, hindi inaasahan na maririnig mula sa iyo, hoy, kaibigan, kinain ka na ba ng mga zombie?
- Hindi pa. Hindi nila ginawa, kinagat lang nila ang mga binti ko.
- Mayroon ka ring magandang sense of humor, na maganda.
- Hindi ka maniniwala, ilang minuto ko lang nalaman ang tungkol sa mga zombie na iyon.
- Bakit ayaw ko? Hindi ba't tulad mo, naglalaro at gumagawa ng mga modelo ng eroplano sa buong araw?
Naku, sana magawa ko iyon. And I started traveling in my old age, now I'm sunbathing in Antarctica, halimbawa, hindi ko akalain na dito ako mapupunta.
But let's cut to the chase, I don't have much time, and I see you don't really understand what's happening in the world.
Ang estado ng mga pangyayari ay ganito. Sa loob ng ilang linggo ngayon, ang bawat kontinente ay nahawaan ng hindi kilalang virus.
Mga 70 porsiyento ng lahat ng tao sa planeta ay nahawaan nito; ang iba ay nagtipon sa mga paksyon at kinakaharap ang mga nahawahan, tinatawag namin silang "zombies.
Ang epicenter ng impeksyon ay nasa southern Australia, kaya halos ang iyong buong kontinente ay nahawaan.
Hindi ko alam kung paano ka mahimalang napunta sa mga hindi nagalaw, ngunit maaaring magbago ang sitwasyon sa isang minuto.
Ang mga nakaligtas sa populasyon ng militar at sibilyan ng U.S. ay muling ipinadala sa Antarctica, kasama ako.
Dahil sa mababang temperatura, hindi kumakalat ang virus sa mainland.
Ang aming mga siyentipiko ay nagsusumikap na gumawa ng isang antidote. Ang mga unang eksperimento ay matagumpay, at ang proseso ng antidote synthesis ay aabot ng humigit-kumulang 1 buwan, pagkatapos nito ay i-spray ng aming mga piloto ang "gamot" na ito sa mga lungsod.
Ang tanging bagay ay ang lahat ay hindi gaanong kulay-rosas. Tanging ang mga nahawaan ng hindi hihigit sa 24 na oras ang matitiyak na magiging normal na tao.
Ang mga nananatili sa isang estado ng zombie nang higit sa isang araw ay malamang na hindi bumalik sa normal na buhay, o mamatay lamang.
Ito ang dahilan kung bakit malayo ang Australia sa pagiging una sa listahan na na-spray, dahil halos wala nang natitira pang mga hindi nahawaang tao.
Ganyan ang mga brutal na realidad. Ngunit walang ibang pagpipilian, kumilos sa ganitong paraan o ang sangkatauhan ay tuluyang mawawala.
Kaya, kaibigan, ang kailangan mo lang gawin ay hindi madamay ng mga zombie at hindi mahawa sa kanila. Ang mga ito, sa pamamagitan ng paraan, ay lalo na aktibo lamang sa dapit-hapon.
Ang natitira ay batas sa panahon ng digmaan, at hindi ko na kailangang sabihin sa iyo.
Gayundin, mayroon akong libreng drone sa aking pag-aari, at kung maaari ay maipapadala ko sa iyo ang mga kinakailangang bagay, kabilang ang mga armas.
Mukhang nakakapanatag iyan, ngunit paano ko ito malalampasan nitong ilang linggo?
At pagkatapos ay isang hindi pangkaraniwang, ngunit napakagandang ideya ang pumasok sa kanyang isip - upang pagsamahin ang lumang Colt at isang modernong quadcopter sa isang makinang pangpatay.
Tila walang makagambala sa itinatag na gawain ng dating manlilipad na si Joe.
Ang pagkawala ng kanyang kakayahang maglakad ay lubhang naglilimita sa kanyang kalayaan sa pagkilos.
Gayunpaman, hindi masyadong nag-alala si Joseph tungkol doon.
Sa kaibuturan niya, lagi niyang pinangarap ang isang tahimik at nasusukat na pag-iral.
Isang kumportableng country house sa hilaga ng maaraw na Australia, isang disenteng pensiyon, isang game console at mga radio magazine.
Walang nakakagambala sa kanya mula sa kanyang mga paboritong libangan, maliban kay Nade, ang tagahatid ng grocery na nagde-deliver ng kanyang mga pinamili minsan sa isang buwan.
Kaya't nabuhay siya sa abstraction mula sa lipunan, hindi alam kung ano ang nangyayari sa kabilang panig ng mga dingding ng kanyang bahay.
- Damn Nader, lumabas na ba siya? Tatlong araw na ang nakakalipas simula nang ihatid niya ang mga pinamili ko.
At ang kanyang pensiyon ay naantala, na hindi pa nangyari noon.
Isang kakaibang pakiramdam ang dumating kay Joe. Sa kauna-unahang pagkakataon sa mga taon ay nagpasya siyang patakbuhin ang computer na natatakpan ng alikabok at bisitahin ang Internet.
Ang balitang nabasa niya ay nagulat sa matigas na piloto.
Nagpasya si Joe na kunin ang buong impormasyon tungkol sa kung ano ang nangyayari sa mundo mula sa kanyang dating kasamahan, isang mabuting kasama at hindi ang huling tao sa US Army.
- Hoy, buddy! Kumusta ang serbisyo?
- Ang daming tao. Joe, hindi inaasahan na maririnig mula sa iyo, hoy, kaibigan, kinain ka na ba ng mga zombie?
- Hindi pa. Hindi nila ginawa, kinagat lang nila ang mga binti ko.
- Mayroon ka ring magandang sense of humor, na maganda.
- Hindi ka maniniwala, ilang minuto ko lang nalaman ang tungkol sa mga zombie na iyon.
- Bakit ayaw ko? Hindi ba't tulad mo, naglalaro at gumagawa ng mga modelo ng eroplano sa buong araw?
Naku, sana magawa ko iyon. And I started traveling in my old age, now I'm sunbathing in Antarctica, halimbawa, hindi ko akalain na dito ako mapupunta.
But let's cut to the chase, I don't have much time, and I see you don't really understand what's happening in the world.
Ang estado ng mga pangyayari ay ganito. Sa loob ng ilang linggo ngayon, ang bawat kontinente ay nahawaan ng hindi kilalang virus.
Mga 70 porsiyento ng lahat ng tao sa planeta ay nahawaan nito; ang iba ay nagtipon sa mga paksyon at kinakaharap ang mga nahawahan, tinatawag namin silang "zombies.
Ang epicenter ng impeksyon ay nasa southern Australia, kaya halos ang iyong buong kontinente ay nahawaan.
Hindi ko alam kung paano ka mahimalang napunta sa mga hindi nagalaw, ngunit maaaring magbago ang sitwasyon sa isang minuto.
Ang mga nakaligtas sa populasyon ng militar at sibilyan ng U.S. ay muling ipinadala sa Antarctica, kasama ako.
Dahil sa mababang temperatura, hindi kumakalat ang virus sa mainland.
Ang aming mga siyentipiko ay nagsusumikap na gumawa ng isang antidote. Ang mga unang eksperimento ay matagumpay, at ang proseso ng antidote synthesis ay aabot ng humigit-kumulang 1 buwan, pagkatapos nito ay i-spray ng aming mga piloto ang "gamot" na ito sa mga lungsod.
Ang tanging bagay ay ang lahat ay hindi gaanong kulay-rosas. Tanging ang mga nahawaan ng hindi hihigit sa 24 na oras ang matitiyak na magiging normal na tao.
Ang mga nananatili sa isang estado ng zombie nang higit sa isang araw ay malamang na hindi bumalik sa normal na buhay, o mamatay lamang.
Ito ang dahilan kung bakit malayo ang Australia sa pagiging una sa listahan na na-spray, dahil halos wala nang natitira pang mga hindi nahawaang tao.
Ganyan ang mga brutal na realidad. Ngunit walang ibang pagpipilian, kumilos sa ganitong paraan o ang sangkatauhan ay tuluyang mawawala.
Kaya, kaibigan, ang kailangan mo lang gawin ay hindi madamay ng mga zombie at hindi mahawa sa kanila. Ang mga ito, sa pamamagitan ng paraan, ay lalo na aktibo lamang sa dapit-hapon.
Ang natitira ay batas sa panahon ng digmaan, at hindi ko na kailangang sabihin sa iyo.
Gayundin, mayroon akong libreng drone sa aking pag-aari, at kung maaari ay maipapadala ko sa iyo ang mga kinakailangang bagay, kabilang ang mga armas.
Mukhang nakakapanatag iyan, ngunit paano ko ito malalampasan nitong ilang linggo?
At pagkatapos ay isang hindi pangkaraniwang, ngunit napakagandang ideya ang pumasok sa kanyang isip - upang pagsamahin ang lumang Colt at isang modernong quadcopter sa isang makinang pangpatay.
Na-update noong
Nagsisimula ang kaligtasan sa pag-unawa kung paano kinokolekta at ibinabahagi ng mga developer ang iyong data. Posibleng mag-iba ang mga kagawian sa privacy at seguridad ng data batay sa iyong paggamit, rehiyon, at edad. Ang developer ang nagbigay ng impormasyong ito at posibleng i-update niya ito sa paglipas ng panahon.
