KiKa Jeu

Gilbert Vey

Acerca deste xogo

O xogo ten 122 cartas diferentes divididas en 5 categorías.
O número de estrelas na parte superior dereita indica o nivel de dificultade (1: fácil, 4: difícil).
O sorteo aleatorio permite facer 8.500.000 combinacións diferentes. Pódese gardar no teu teléfono.
Podes ampliar un mapa facendo clic nel.

Consellos para usar como xogo:
Equilibrar equipos de polo menos dous socios.
Emprega o reloxo de area dun teléfono para o tempo que se dedica á execución de cada tarxeta. (o tempo dado aos equipos pode ser diferente)
Desbloquear. Preme "Fai clic". Botarlle o ferrollo.
Dende a foto da galería, o membro dun equipo indica, só falando, o que debe facer o seu compañeiro para respectar mellor a primeira tarxeta.
Transcorrido o tempo, o(s) equipo(s) contrario(s) valida(n) ou non a execución, mediante a concesión de puntos*.
Pasamos á segunda tarxeta e así sucesivamente...
Para ter en conta a dificultade vinculada ao sorteo, indícase na columna correspondente a suma das estrelas que aparecen nas fichas.
Se os participantes son todos karatekas, podemos facer a execución global con, se é necesario, as aplicacións por parellas.
Sexa indulgente coa validación pero non dubide en cuestionar a execución...
As puntuacións e os nomes dos participantes pódense gardar no teu teléfono.
* Podes configurar o número de puntos como queiras.
Por exemplo, para os mapas posturais, un punto para o membro colocado correctamente e un punto para o aspecto xeral, dáche cinco puntos en total.


Consellos de uso á hora de preparar a actuación gratuíta para obter o 5o, 6o ou 7o dan de karate:
O primeiro alumno que chegue á súa lección debuxa as cinco cartas.
Fai unha captura de pantalla. Podes envialo ao alumnado que non poida asistir á práctica.
O inicio do estudo comeza co embusen. O karateka está representado polo punto gris. Mira ao norte.
Faise fincapé na eliminación dos tempos parasitarios, no traballo das cadeiras, na fluidez e na estabilidade.
Unha vez adquirido o embusen, pasamos ao estudo da tarxeta número un. A énfase está na forma do corpo, zanchin, timing e kimé.
Cando se adquire a tarxeta número un, pasamos á segunda e así ata ter a secuencia completa.
Adoita levar un cuarto de hora co alumnado iniciado para conseguir un resultado satisfactorio.
Tamén podes, como con calquera adestramento, cambiar o ritmo e o contexto ambiental. O traballo feito á esquerda pódese facer, por suposto, á dereita.
Despois realízase o traballo por parellas. Faise fincapé na relaxación, a postura de incitación e a capacidade de resposta.
Podes, polo tanto, se a secuencia che convén, incluír a captura de pantalla recortada nun procesador de textos.
Poderás anotar alí todas as túas modificacións e sentimentos. (adición de proxección, bloqueo de brazos ou outro...)
Podes encargar os distintos sorteos á túa conveniencia para definir un embusen coherente.