Onde está a miña linda doncela? Non lembro o que pasou, só sei que xa non estou con ela. O aire flúe dentro de min, nun abrir e pechar de ollos, o meu corpo érguese, entón, chego a un punto onde o aire me fai dar a volta, agora a miña vista está boca arriba; a escura cova está chea de escintileos de diamantes e metais, tan tenues que fai todo gris. O terreo rochoso convértese no meu chan, os meus pés caen no chan, alzo a vista e un raio de luz dunha fermosa rosa que xace ao final ilumina o meu camiño.
Última actualización
29 de abr. de 2024