Fire photo frames with editor

Benzyl Studios

જાહેરાતો ધરાવે છે

આ ઍપનું વર્ણન

જ્યારે જ્વલનશીલ અથવા જ્વલનશીલ પદાર્થ, ઓક્સિજન ગેસ અથવા અન્ય ઓક્સિજન-સમૃદ્ધ સંયોજન (જોકે નોન-ઓક્સિજન ઓક્સિડાઇઝર્સ અસ્તિત્વમાં હોવા છતાં) પૂરતા પ્રમાણમાં ઓક્સિડાઇઝર સાથે સંયોજનમાં, ગરમીના સ્ત્રોત અથવા આસપાસના તાપમાનના સંપર્કમાં આવે ત્યારે આગ શરૂ થાય છે. બળતણ/ઓક્સિડાઇઝર મિશ્રણ માટે બિંદુ અને ઝડપી ઓક્સિડેશનના દરને ટકાવી રાખવામાં સક્ષમ છે જે સાંકળ પ્રતિક્રિયા પેદા કરે છે. આને સામાન્ય રીતે ફાયર ટેટ્રાહેડ્રોન કહેવામાં આવે છે. આ બધા તત્વો સ્થાને અને યોગ્ય પ્રમાણમાં વિના અગ્નિ અસ્તિત્વમાં નથી. ઉદાહરણ તરીકે, બળતણ અને ઓક્સિજન યોગ્ય પ્રમાણમાં હોય તો જ જ્વલનશીલ પ્રવાહી બળવાનું શરૂ કરશે. કેટલાક બળતણ અથવા સખત સામગ્રીના ઓક્સિજન મિશ્રણને ઉત્પ્રેરકની જરૂર પડી શકે છે, જે પદાર્થનો વપરાશ થતો નથી, જ્યારે કમ્બશન દરમિયાન કોઈપણ રાસાયણિક પ્રતિક્રિયામાં ઉમેરવામાં આવે છે, પરંતુ જે રિએક્ટન્ટ્સને વધુ સરળતાથી દહન કરવામાં સક્ષમ બનાવે છે.

અગ્નિની જ્યોત સખત અથવા પ્રવાહી સામગ્રીથી બળી શકે છે. એકવાર સળગાવવામાં આવે, એક સાંકળ પ્રતિક્રિયા થવી જોઈએ જેમાં આગ દહનની પ્રક્રિયામાં ગરમી ઊર્જાના વધુ પ્રકાશન દ્વારા તેમની પોતાની ગરમીને ટકાવી શકે છે અને પ્રચાર કરી શકે છે, જો ત્યાં ઓક્સિડાઇઝર અને ઇંધણનો સતત પુરવઠો હોય.

જો ઓક્સિડાઈઝર આસપાસની હવામાંથી ઓક્સિજન મેળવે છે, તો ગુરુત્વાકર્ષણ બળની હાજરી અથવા પ્રવેગકના કારણે કેટલાક સમાન બળની હાજરી, સંવહન ઉત્પન્ન કરવા માટે જરૂરી છે, જે દહન ઉત્પાદનોને દૂર કરે છે અને આગમાં ઓક્સિજનનો પુરવઠો લાવે છે. ગુરુત્વાકર્ષણ વિના, આગ ઝડપથી તેના પોતાના કમ્બશન ઉત્પાદનો અને હવામાંથી બિન-ઓક્સિડાઇઝિંગ વાયુઓ સાથે પોતાને ઘેરી લે છે, જે ઓક્સિજનને બાકાત રાખે છે અને આગને ઓલવે છે. આ કારણે, જ્યારે અવકાશયાન જડતી ઉડાનમાં દરિયાકિનારે હોય ત્યારે તેમાં આગ લાગવાનું જોખમ ઓછું હોય છે.[5][6] જો થર્મલ સંવહન સિવાયની અન્ય પ્રક્રિયા દ્વારા આગને ઓક્સિજન પૂરો પાડવામાં આવે તો આ લાગુ પડતું નથી.

અગ્નિ ટેટ્રાહેડ્રોનના કોઈપણ તત્વોને દૂર કરીને આગને ઓલવી શકાય છે. કુદરતી ગેસની જ્યોતનો વિચાર કરો, જેમ કે સ્ટોવ-ટોપ બર્નરમાંથી. આગ નીચેનામાંથી કોઈપણ દ્વારા ઓલવી શકાય છે:

ગેસ પુરવઠો બંધ કરવો, જે બળતણના સ્ત્રોતને દૂર કરે છે; જ્યોતને સંપૂર્ણ રીતે ઢાંકી દે છે, જે જ્યોતને ધૂંધવાડે છે કારણ કે દહન બંને ઉપલબ્ધ ઓક્સિડાઇઝર (હવામાં ઓક્સિજન) નો ઉપયોગ કરે છે અને તેને CO2 સાથે જ્યોતની આસપાસના વિસ્તારમાંથી વિસ્થાપિત કરે છે; પાણીનો ઉપયોગ, અગ્નિ ઉત્પન્ન કરી શકે તેટલી ઝડપથી આગમાંથી ગરમી દૂર કરે છે (તે જ રીતે, જ્યોત પર સખત ફૂંકાવાથી હાલમાં બળી રહેલા ગેસની ગરમી તેના બળતણ સ્ત્રોતમાંથી તે જ છેડે વિસ્થાપિત થશે), અથવા રિટાડન્ટ રસાયણનો ઉપયોગ જેમ કે હેલોન ટુ ધ ફ્લેમ, જે સાંકળ પ્રતિક્રિયા જાળવવા માટે દહનનો દર ખૂબ ધીમો ન થાય ત્યાં સુધી રાસાયણિક પ્રતિક્રિયાને જ મંદ કરે છે.

તેનાથી વિપરીત, દહનના એકંદર દરમાં વધારો કરીને આગ વધુ તીવ્ર બને છે. આ કરવા માટેની પદ્ધતિઓમાં ઇંધણ અને ઓક્સિડાઇઝરના ઇનપુટને સ્ટોઇકિયોમેટ્રિક પ્રમાણ સાથે સંતુલિત કરવું, આ સંતુલિત મિશ્રણમાં બળતણ અને ઓક્સિડાઇઝર ઇનપુટ વધારવું, આસપાસના તાપમાનમાં વધારો જેથી આગની પોતાની ગરમી વધુ સારી રીતે દહનને ટકાવી રાખવામાં સક્ષમ હોય, અથવા ઉત્પ્રેરક, બિન- રિએક્ટન્ટ માધ્યમ જેમાં ઇંધણ અને ઓક્સિડાઇઝર વધુ સરળતાથી પ્રતિક્રિયા આપી શકે છે.