Landfræðileg hnit eru notuð til að skilgreina staðsetningu punkts á yfirborði jarðar. Þau eru gefin upp í breiddar- og lengdargráðu, sem eru hornmælingar. Breiddargráða mælir hversu langt norður eða suður punktur er frá miðbaugi, en lengdargráðu mælir hversu langt austur eða vestur punktur er frá miðjubaugi.
Umbreyting landfræðilegra hnita felur í sér að breyta þessum mælingum í mismunandi snið eða hnitakerfi. Algengasta hnitakerfið er breiddar- og lengdargráðu í gráðum, mínútum og sekúndum (DMS). Hins vegar, fyrir ýmis forrit, eins og GPS og kortahugbúnað, er hnitum oft breytt í aukastafagráður (DD) eða UTM.
Nákvæm umbreyting landfræðilegra hnita er nauðsynleg fyrir siglingar, kortlagningu, landfræðilega staðsetningarþjónustu og ýmis vísindaleg forrit. Það tryggir að staðsetningar séu nákvæmlega ákveðnar og samræmdar á mismunandi kerfum og kerfum. Þessi nákvæmni skiptir sköpum fyrir allt frá daglegu leiðsöguforritum til háþróaðra landfræðilegra upplýsingakerfa (GIS) sem notuð eru í borgarskipulagi, umhverfisstjórnun og hamfaraviðbrögðum.
Skilningur og framkvæmd þessara umbreytinga gerir ráð fyrir betri samþættingu og notkun landfræðilegra gagna, sem styður við fjölbreytt úrval af tæknilegum og vísindalegum viðleitni.