Þessi Hadith leggur áherslu á mikilvægi góðrar persónu og siðferðislegrar hegðunar í íslam. Það kennir að eðli og hegðun einstaklings skiptir mestu máli og þeir sem sýna bestu siði og hegða sér af góðvild, samúð, heiðarleika og heilindum eru taldir bestir meðal fólks.
Í íslam er mikils metið að hafa góðan karakter og koma fram við aðra af virðingu og góðvild og það er talið vera grundvallarþáttur í trú og guðrækni einstaklings. Þessi Hadith þjónar sem áminning til múslima um að leitast við að ná framúrskarandi persónuleika og samskiptum við aðra.