Í fjarlægu landi er fallegur kastali sem stendur á mikilli sléttu umkringdur háum fjöllum og þéttum skógum. Kastalinn er tákn landsins og andlega næringu fólksins. Hins vegar er öryggi kastalans ógnað. Öflugur óvinaher er á gangi í átt að kastalanum, augljós tilgangur þeirra er að ná kastalanum og ná stjórn á konungsríkinu. Verðirnir í kastalanum eru tilbúnir og þeir setja upp röð varnargarða í kringum kastalann, þar á meðal örvaturna, veggi, skurði og svo framvegis. Þeir vita að þetta er síðasta varnarlínan, ef kastalinn er rofinn, þá er allt landið í kreppu. Sókn óvinarins kom fljótlega og þeir hófu harða árás á kastalann með öflugum hermönnum og háþróuðum vopnum. Verðmenn kastalans veittu hraustlega mótspyrnu. Þeir notuðu skammbyssur, eldflaugar, jarðsprengjur og önnur vopn til að gera gagnárás á óvininn. Í þessari hörðu bardaga greiddu kastalansverðirnir mikið verð en gáfust ekki upp. Þeir trúðu því staðfastlega að svo lengi sem þeir gættu kastalans gætu þeir verndað öryggi og velmegun landsins. Að lokum sigruðu kastalansverðir óvininn. Þeir héldu kastalanum og vörðu öryggi landsins. Þessi orrusta er orðin þjóðsaga í sögu þessa lands og hún er líka orðin ljósgeisli í hjörtum landsmanna.