Þessi tilvitnun eftir Isaac Newton felur í sér kjarna sannleikans og leggur áherslu á eðlislægan einfaldleika hans innan um margbreytileika lífsins. Newton, þekktur fyrir framlag sitt til vísinda og stærðfræði, trúði á mátt einfaldleikans sem leiðarljós við skilning á náttúrunni. Í þessu samhengi bendir hann á að sannleikurinn sé ekki hulinn af flækjum eða snúningum heldur skíni fram þegar hann er dreginn niður í grundvallarþætti hans. Með því að tala fyrir einfaldleika sem leið til sannleika, býður Newton okkur að leita skýrleika og samræmis í leit okkar að skilningi. Þessi tilvitnun þjónar sem tímalaus áminning um að faðma einfaldleika í leit okkar að sannleika, bæði í vísindarannsóknum og í daglegu lífi okkar.