Mamma: Ég vil að þú safnar hani, Rowena, og ég hitti þig í hádegismatnum mínum. Við munum brjóta eitthvað á þér á daginn.
Ég: (Dira Aziyat, líkaði þér við mig? Mér fannst ég vera heimskur, einn af skóm laglínunnar, laglínan mín kom til mín) Guð, hvað viltu með mér?
Mamma: Síðan í morgun hef ég grátið Hana. Hún kallar á Hana. Anta syngur eins og lag.
Ég: Safi Hani Naida.
Mamma: Hún er dýr.
Ég: Úff (ég ólst upp við hamingju mína og loforð, ég safnaði húsinu mínu og húsi bróður míns og Wasla, og mér til skemmtunar bjó ég til hani úr Tolit) og loks Guð.
Haha, leyfðu mér að segja þér frá þessu, ég heiti Farah, ég er 18 ára, ég er með andlit, ég er eins árs, ég er há og lágvaxin, hárið mitt er sítt og ljóst, nær mitti. eru stór, þau eru björt, þau eru undirgefin, þau eru ung, þau eru hvít og húðin mín er hvít. Dálítið þykk 😂), Fjandinn hógværð mín, Mohim. Ég bý með móður minni Naima. Bróðir minn Imad er 24 ára eldri en ég. Hvað föður minn varðar, megi Guð miskunna honum. Við geymdum hann í krukku af gildru þjóðar míns. Faðir minn keypti hana áður en hann dó. Bróðir minn þjónaði bróður mínum og við vildum skipta því fyrir peninga. Minn mamma vildi ekki drepa þig. Láttu okkur það. Fyrir seint, fyrir seint, hvar skildum við hann eftir....