(हिन्दी)
भारत का इतिहास कई सहस्र वर्ष पुराना माना जाता है. 65,000 साल पहले, पहले आधुनिक मनुष्य, या होमो सेपियन्स, अफ्रीका सवे भारतीय उपमहाद्वीप में पउपमहाद्वीप में पउपमहाद्वीप में विकसित हुए थे ។ ។ 6500 ईसा पूर्व के बाद, खाद्य फसलों និង जानवरों के वर्चस्व के लिए सबूत, स्थायी संरचनाओष्ं निर में का भण्डारण मेहरगढ़ और अब बलूचिस्तान के अन्य स्थलों में दिखाई दिया. ये धीरे-धीरे सिंधु घाटी सभ्यता में विकसित हुए, दक्षिण एशिया में एशिया में पहली शहता्री संस्कॖ श्चिमी भारत में 2500-1900 ई.पू ។ के दौरान पनपी. मेहरगढ़ पुरातत्विक दृष्टि से महत्वपूर्ण स्थान है जहां नवपाषाण युग (7000 ईसा-पूर्व्व) से 250 े अवशेष मिले हैं ។ सिन्धु घाटी सभ्यता, जिसका आरम्भ काल लगभग 3300 ईसापूर्व से मानवा जाता है, प्राचीमता मिभस्र से व की प्राचीनतम सभ्यता में से एक हैं ។ इस भ्यता की लिपि अब तक सफलता पूर्वक पढ़ी नहीं जा सकी है។ सिन्धु घाटी सभ्यता वर्तमान पाकिस्तान និង उससे सटे भारतीय प्रदेशों में फैली थी ។ पुरातत्त्व प्रमाणों के आधार पर 1900 ईसापूर्व के आसपास इस सभ्यता का अकस्मात पतन हो गया.
19वीं शताब्दी के पाश्चात्य विद्वानों के प्रचलित दृष्टिकोणों के अनुसार आर्योत्म का ए क की सीमाओं पर 2000 ईसा पूर्व के आसपास पहुंचा និង पहले पंजाब में बस गया និង यहीं ऋग्वेंद की ऋचाओ आर्यो। प्राचीन भारत के इतिहास में वैदिक सभ्यता सबसे प्रारम्भिक सभ्यता है जिसका सम्बन्ध आरैमोंके आर्योंके इसका नामकरण आर्यों के प्रारम्भिक साहित्य वेदों के नाम पर किया गया है។ आर्यों की भाषा संस्कृत थी और धर्म "वैदिक धर्म" या "सनातन धर्म" के नाम से प्रसिदेध्ध था तनातन धर्म ओं द्वारा इस धर्म का नाम हिन्दू पड़ा។
(ភាសាអង់គ្លេស)
មនុស្សសម័យថ្មីតាមកាយវិភាគវិទ្យាបានមកដល់ឧបទ្វីបឥណ្ឌាជាលើកដំបូងនៅចន្លោះពី 73,000 ទៅ 55,000 ឆ្នាំមុន។ អដ្ឋិធាតុមនុស្សដែលគេស្គាល់មុនគេបង្អស់នៅអាស៊ីខាងត្បូងមានអាយុកាលពី៣០.០០០ឆ្នាំមុន។ ភាពស្ងប់ស្ងាត់បានចាប់ផ្តើមនៅអាស៊ីខាងត្បូងប្រហែល 7000 មុនគ.ស. នៅត្រឹមឆ្នាំ 4500 មុនគ.ស. ជីវិតដែលបានតាំងលំនៅបានរីករាលដាលកាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយបានវិវត្តបន្តិចម្តងៗទៅជាអរិយធម៌ជ្រលងភ្នំ Indus ដែលរីកដុះដាលនៅចន្លោះឆ្នាំ 2500 BCE និង 1900 BCE នៅក្នុងប្រទេសប៉ាគីស្ថានបច្ចុប្បន្ន និងភាគពាយ័ព្យនៃប្រទេសឥណ្ឌា។ នៅដើមសហស្សវត្សរ៍ទី 2 មុនគ.ស. គ្រោះរាំងស្ងួតជាប់រហូតបានបណ្តាលឱ្យប្រជាជននៅជ្រលងភ្នំ Indus ខ្ចាត់ខ្ចាយពីកណ្តាលទីក្រុងធំទៅភូមិ។ កុលសម្ព័ន្ធឥណ្ឌូ-អារីយ៉ាន បានផ្លាស់ប្តូរចូលទៅក្នុងរដ្ឋ Punjab ពីអាស៊ីកណ្តាល នៅក្នុងរលកនៃការធ្វើចំណាកស្រុកជាច្រើន។ សម័យ Vedic (1500–500 BCE) ត្រូវបានសម្គាល់ដោយសមាសភាពនៃការប្រមូលច្រើននៃទំនុកតម្កើង (Vedas)។ រចនាសម្ព័នសង្គមត្រូវបានតម្រៀបតាមប្រព័ន្ធវ៉ាណា ដែលបន្តរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ គ្រូគង្វាល និងអ្នកពនេចរឥណ្ឌូ-អារីយ៉ាន បានរីករាលដាលពី Punjab ចូលទៅក្នុងវាលទំនាប Gangetic ។ ប្រហែលឆ្នាំ 600 មុនគ.ស. វប្បធម៌អន្តរតំបន់ថ្មីមួយបានកើតឡើង។ បន្ទាប់មក មហាក្សត្រតូចៗ (janapadas) ត្រូវបានបង្រួបបង្រួមទៅជារដ្ឋធំៗ (mahajanapadas)។ នគរូបនីយកម្មទីពីរបានកើតឡើង ដែលកើតឡើងជាមួយនឹងការកើនឡើងនៃចលនាបព្វជិតភាពថ្មី និងគំនិតសាសនា រួមទាំងការកើនឡើងនៃសាសនាចេន និងពុទ្ធសាសនា។ ក្រោយមកទៀតត្រូវបានសំយោគជាមួយនឹងវប្បធម៌សាសនាដែលមានស្រាប់នៃឧបទ្វីបនេះ ដែលបណ្តាលឱ្យមានសាសនាហិណ្ឌូ។
បានដំឡើងកំណែនៅ
29 តុលា 2023