Liao-Fan's Four Lessons

章鴻居士 Mah Yon Fong

អំពី​កម្មវិធីនេះ

ទោះបីមេរៀន ៤ យ៉ាងរបស់ចាវហ្វានមិនមែនជាព្រះពុទ្ធសាសនាក៏ដោយយើងត្រូវតែគោរពនិងសរសើរវា។ នៅដើមសតវត្សរ៍នេះលោកមហាយិន - ក្វាងដែលជាបុព្វបុរសទីដប់បីនៃសាលាបរិសុទ្ធដីបានលះបង់ពេញមួយជីវិតរបស់គាត់ចំពោះការផ្សព្វផ្សាយនិងត្រួតពិនិត្យការបោះពុម្ពរាប់លានច្បាប់។ គាត់មិនត្រឹមតែតស៊ូមតិដោយមិនឈប់ឈរប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែគាត់ក៏បានសិក្សាវាអនុវត្តអ្វីដែលវាបានបង្រៀននិងបង្រៀនលើវា។

នៅក្នុងសតវត្សទីដប់ប្រាំមួយនៅប្រទេសចិនលោកលាវ - ហ្វាន់យានបានសរសេរមេរៀនចំនួនបួនរបស់លីអូហ្វានដោយសង្ឃឹមថាវានឹងបង្រៀនកូនប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះធៀន - ឈីយ័នរបៀបស្វែងយល់មុខពិតនៃវាសនាប្រាប់ពីអ្វីដែលអាក្រក់កែកំហុសរបស់គាត់។ ហើយធ្វើអំពើល្អ។ វាក៏បានផ្តល់នូវភស្តុតាងជាក់ស្តែងនៃអត្ថប្រយោជន៍ពីការអនុវត្តអំពើល្អនិងការបណ្ដុះគុណធម៌និងការបន្ទាបខ្លួន។ ទាក់ទងទៅនឹងបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកក្នុងការផ្លាស់ប្តូរវាសនាលោកឡៅហ្វានយន់គឺជាតំណាងនៃការបង្រៀនរបស់លោក។

ចំណងជើងនៃសៀវភៅនេះគឺមេរៀនបួនរបស់លីអូហ្វាន។ “ លី” មានន័យថាការយល់ដឹងនិងការភ្ញាក់ដឹងខ្លួន។ “ ហ្វាន” មានន័យថាប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់មិនមែនជាឥស្សរជនដូចជាព្រះពុទ្ធព្រះពោធិសត្វឬអាថាតនោះមនុស្សម្នាក់គឺជាមនុស្សសាមញ្ញ។ ដូច្នេះ“ ឡៅហ្វាយ” មានន័យថាត្រូវយល់ថាវាមិនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើជាមនុស្សសាមញ្ញទេយើងគួរតែពូកែ។ នៅពេលគំនិតមិនស្មោះត្រង់កើតឡើងយើងត្រូវលុបបំបាត់វាបន្តិចម្តង ៗ ។

មានមេរៀនឬជំពូកចំនួនបួននៅក្នុងសៀវភៅនេះ។ មេរៀនទីមួយបង្ហាញពីរបៀបបង្កើតវាសនា។ មេរៀនទី ២ ពន្យល់អំពីវិធីកែទម្រង់។ ទីបីបង្ហាញពីវិធីដើម្បីដាំដុះភាពល្អ។ ហើយទីបួនបង្ហាញពីគុណធម៌នៃគុណធម៌នៃការបន្ទាបខ្លួន។