Разговорот во Перу се карактеризира со неговиот пријателски и близок стил, како одраз на топлината и неформалноста на перуанската култура. Во овој тип на разговор вообичаено е да се користи разговорен и директен јазик, со локални изрази кои ја олеснуваат течната и блиската комуникација меѓу соговорниците.
Перуанците обично се поздравуваат со едноставно „Здраво“ или „Како си?“, проследено со прашања како „Како си?“ или "Што велиш?" Овие првични поздрави и прашања создаваат опуштена и приемчива атмосфера за разговор.
За време на разговорот, вообичаено е да се користат кратенки како „tb“ (исто така), „q“ (тоа), „xo“ (но) и други скратувања кои го забрзуваат пишувањето без губење на јасност во пораката. Дополнително, изразите како „Качаи“ се користат за да се потврди меѓусебното разбирање или „Бакан“ за да се изрази задоволство или одобрување.
Кога се збогувате, често се користат неформални термини како „Чао“, „Се гледаме“ или „Разговараме подоцна“, што одразува срдечен и пријателски однос кон соговорникот.
Накратко, разговорот во Перу се карактеризира со неговиот пријателски тон, умерена употреба на кратенки, разговорни изрази и директен, но почитуван стил, создавајќи средина погодна за неформални и блиски разговори.