Во безграничните пространства на апсолутната темнина се крие лавиринт, креација на злобниот Демиург, светски градител и господар на илузиите. Овој архитект на бездната зароби душа во нејзините кривини, осудени вечно да талка меѓу сенките, во свет во кој светлината не изгледа ништо повеќе од мит изгубен низ вековите. Играчот се појавува како единствен трошка надеж во ова царство на очај, но нивниот пат не е херојски подвизи или битки, туку мачно патување низ мрежата на безнадежност.
Целта на играта е да се најде излез од лавиринтот за душата, но патот до слободата не е поплочен со херојски дела или битки. Наместо тоа, тој е обложен со неразбирливи мистични загатки и пречки кои ја отелотворуваат суштината на темнината и отсуството на надеж.
Главни карактеристики на играта:
1. **Цемнина што одзема се**: Целосното отсуство на светлина не само што ја поставува атмосферата туку служи и како клучен елемент на играта. Играчите мора да научат да „гледаат“ надвор од видливото, користејќи други сетила за да се движат низ лавиринтот.
3. **Атмосфера на безнадежност и изолација**: Чувството на осаменост се засилува со целосно отсуство на звук, истакнувајќи ја изолацијата на душата во овој свет. Тишината не е само визуелен или аудитивен елемент; станува физички опипливо, засилувајќи го чувството на безнадежност.
4. **Саменоста како проба**: низ целото патување, играчите не се среќаваат со сојузници, непријатели или надворешни препреки. Главната конфронтација се одвива помеѓу играчот и самиот лавиринт, кој се чини дека е живо суштество кое се потсмева на обидите да се најде излез.
Оваа игра е медитација на темите на осаменоста, темнината и потрагата по светлина во апсолутен очај. Тоа не само што ги поттикнува играчите да истражуваат и решаваат загатки, туку и да размислуваат за длабочината на сопствената перцепција за темнината и тишината. Во овој лавиринт, каде што секој чекор одекнува во празнината, играчите се соочуваат со сопствените стравови, чувството дека се изгубени и прашањето дали навистина постои излез или дали потрагата по светлина е само илузија поткрепена со избледениот сјај. на надежта.