Достоевски се смета за еден од најголемите писатели на романот. Неговите дела се одликуваат со нивната способност за раскажување што го привлекува читателот и по силниот израз на внатрешноста на човечката душа. Тој го изразува тоа во насловите на неговите романи опишете го човекот во неговите различни ставови и однесувања: Коцкар - Тинејџер - Понижен Понижен - Злосторство и казна - Идиот.
Романот „Идиот“ е еден од најекспресивните примери за способноста на Достоевски да погледне во внатрешноста на човечката душа. неговиот животен пат воопшто не е сличен на оние принцови кои командуваат и се покоруваат. Наместо тоа, тој е едноставна, љубезна личност, чија наклонетост може да се изнуди и да се влијае со едноставно изразување нежност или изразување потреба, тага или тага... Затоа, тој изгледа како „идиот“ во очите на општеството.
„Зошто тогаш природата ги создава најдобрите луѓе за да се смеете?...
Јас не корумпирав никого..сакав да живеам за среќата на сите луѓе..да ја откријам вистината и да ја ширам..
Каков беше резултатот? ништо! Резултатот беше дека ме презирате, ова е доказ дека сум идиот“.
Со овие зборови, кнезот Мишкин зборува за себе, за онаа душа која се чини слаба пред човечката тиранија, глупава пред лукавството, едноставна пред гордоста, озборувачка пред лицемерието, кревка пред неправдата. Прекрасен, силен и способен за чувства на добрина, љубов и пријателство.
„Идиот“ е еден од најголемите хуманистички модели на Достоевски.
Оваа книга е напишана од Фјодор Достоевски и правата на книгата се задржани на нејзиниот сопственик