Умра: Вовед:
Умра (арапски: عمرة), понекогаш познат како „помал“ или „помал“ аџилак, се состои од извршување на сет од обреди во пределот на Месџид ал-Харам во Мека. Се состои од четири основни практики и може да се спроведе во секое време од годината.
Содржина:
1 Значење на Умра
2 Обврска на умра
3 Доблести на Умра
4 Видови на Умра
5 Услови на Умра
6 Време е за Умра
7 Резиме на Умра
Значењето на Умра:
Лингвистички, Умра значи да се посети одредено место. Во однос на шеријатот, Умра се состои од поминување на Микат во состојбата на Ихрам, вршење таваф на Каба, правење Са'и од Сафа и Марва и извршување Халк (бричење) или Таксир (скратување) на косата.
Умра може да се врши во текот на целата година, иако не е сакано да се извршува аџилак за време на деновите на хаџот кои се одржуваат помеѓу 9-ти и 13-ти Зул Хиџа. Обредите извршени за време на Умра, исто така, претставуваат составен дел на самиот хаџ.
Обврска на Умра
Пратеникот ﷺ извршил умра четири пати во текот на својот живот. Постои разлика во мислењата меѓу четирите сунитски школи на мислата за тоа дали извршувањето на умра барем еднаш во животот на човекот е задолжително или не.
Според мисловните школи Ханефи и Малики, Умра не е Фард (задолжителен), туку се смета за Суннет Муакада (нагласен Суннет). Од друга страна, извршувањето на Умра се смета за фард според школите на размислување Шафии и Ханбали, исто како Хаџ.
Доблести на Умра
Иако Умра не е обврска за оние кои ги следат школите на мислата Ханафи и Малики, сепак има огромна корист и благослов во неговото извршување како што е споменато во следниот хадис
Хаџот
Во предпладневните часови на осмиот ден од Зул-Хиџа, аџиот се прочистува уште еднаш со капење како што правел пред Умра во местото каде што престојува, доколку е погодно. Тој го облекува својот Ихрам и вели: „Еве ме за Хаџ. Еве ме, о Алах, еве ме. Еве ме. Ти немаш партнер. Еве ме мене. немате партнери“.
Ако се плаши дека нешто ќе го спречи да го заврши својот хаџ, треба да постави услов кога ќе ги направи своите намери, велејќи: „Ако ме спречи некоја препрека, местото ми е каде и да ме држат“. Ако нема таков страв, тој не ја поставува оваа состојба.
Еден аџија оди во Мина и таму ги моли Духр, Аср, Магриб, Иша и Фаџр, скратувајќи ги своите четири единици намаз за да ги направи по две единици, без да ги комбинира.
Кога сонцето изгрева, тој оди во Арафа и таму се моли Духр и Аср заедно во времето на Духр, правејќи ја секоја по две единици. Тој останува во џамијата Намира до зајдисонце ако е можно. Тој се сеќава на Алах и упатува што е можно повеќе молби додека е свртен кон Кибла.
Пратеникот с.а.в.с се молел вака: „Нема Божество освен Алах, Тој нема партнер. Целото владеење и пофалба се Него и Тој е моќен над сè.
Ако се измори, дозволено е да се впушти во корисни разговори со своите другари или да чита што може да најде од корисни книги, особено оние кои се однесуваат на Аллаховата благодат и обилните дарови. Ова ќе ја зајакне неговата надеж во Аллах.
Потоа треба да се врати на своите молби и да се погрижи крајот на денот да го помине длабоко во молба бидејќи најдоброто од молењето е молбата на денот Арафа.
На зајдисонце тој оди од Арафа во Муздалифа и таму се моли Мегриб, Иша и Фаџр. Ако е уморен или има малку вода, дозволено е да ги комбинира Магриб и Иша. Ако се плаши дека нема да стигне до Муздалифа до по полноќ, треба да се моли пред да ја достигне, бидејќи не е дозволено одложување на намазот после полноќ. Тој останува таму, во Муздалифа, правејќи молби и сеќавајќи се на Алах до непосредно пред изгрејсонце.