Кориснички интерфејс: Апликацијата за разговор има кориснички интерфејс што им овозможува на корисниците да испраќаат и примаат пораки. Ова ја вклучува областа за прикажување пораки, полето за внесување за составување пораки и копчињата за испраќање и примање пораки.
Складирање податоци: апликацијата за разговор ги складира пораките локално на уредот или на оддалечен сервер. Ова може да се постигне со користење на бази на податоци како што е SQLite или облак услуги како Firebase.
Мрежно поврзување: апликацијата за разговор треба да има способност да комуницира преку мрежа, како што е интернет, за да испраќа и прима пораки. Ова обично се прави со користење на API како што се WebSockets или XMPP.
Шифрирање на пораки: апликацијата за разговор може да користи шифрирање за да ја осигура безбедноста и приватноста на пораките што се испраќаат и примаат. Ова може да се постигне со помош на техники како што се SSL/TLS или шифрирање од крај до крај.
Push известувања: апликацијата за разговор може да испраќа притисни известувања за да го предупреди корисникот кога ќе пристигне нова порака. Ова се постигнува со користење на услуги како Firebase Cloud Messaging (FCM).
Поддршка за медиуми: некои апликации за разговор поддржуваат можност за испраќање и примање медиуми како што се слики, видеа и аудио датотеки.
Управување со корисници: апликацијата за разговор може да има систем за управување со корисници за управување со сметките на своите корисници, вклучувајќи најавување, одјавување и ресетирање лозинка.